Istambuł

Istambuł (język polski)

Istambuł (1.1)

Istambuł (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

(1.1) geogr. największe miasto Turcji; zob. też Istambuł w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Istambuł	Istambuły
dopełniacz	Istambułu	Istambułów
celownik	Istambułowi	Istambułom
biernik	Istambuł	Istambuły
narzędnik	Istambułem	Istambułami
miejscownik	Istambule	Istambułach
wołacz	Istambule	Istambuły

przykłady:

(1.1) Azjatycka część Istambułu stanowi sypialnię miasta.

składnia:

kolokacje:

(1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Istambule • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Istambułu • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Istambułu • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Istambułu • mieszkaniec / mieszkanka Istambułu • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Istambule • pochodzić z Istambułu • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Istambułu

synonimy:

(1.1) Stambuł; hist. Konstantynopol, Bizancjum, Carogród, Nowy Rzym

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) miasto

hiponimy:

holonimy:

(1.1) Turcja

meronimy:

(1.1) Fanar

wyrazy pokrewne:

rzecz. Stambuł m, stambułczyk mos, stambułka ż

przym. stambulski

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) tur. İstanbul

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: Stambuł

źródła: