Ironie

Ironie (język niemiecki)

wymowa:

[iroˡni] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ironia

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	die Ironie	die Ironien
dopełniacz	der Ironie	der Ironien
celownik	der Ironie	den Ironien
biernik	die Ironie	die Ironien

przykłady:

(1.1) Hat ein Schreiber Zweifel, ob seine Leser Ironie erkennen können, so wird er vorsichtshalber ein ironisch gemeintes Wort mit Anführungszeichen kennzeichnen. → Jeśli piszący ma wątpliwości, czy jego ironia zostanie zrozumiana przez czytelników, może na wszelki wypadek ująć słowo o ironicznym zabarwieniu w cudzysłów.

składnia:

kolokacje:

(1.1) Ironie heraushören / verstehen → wyczuć / zrozumieć ironię • rethorische / sokratische / tragische / romantische Ironie → retoryczna / sokratyczna / romantyczna • bittere / feine / beißende / sanfte / grausame / versteckte Ironie → gorzka / subtelna / zjadliwa / delikatna / okrutna / ukryta ironia • Selbstironie • Ironiezeichen

synonimy:

(1.1) Spott

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. ironisieren

przym. ironisch

związki frazeologiczne:

die Ironie des Schicksals

etymologia:

gr. ειρωνία (eironeía) → drwina, udawanie

uwagi:

źródła: