Honorata

Honorata (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌxɔ̃nɔˈrata], AS: [χõnorata], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) imię żeńskie; zob. też Honorata w Wikipedii

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. i B. lp od: Honorat

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Honorata	Honoraty
dopełniacz	Honoraty	Honorat
celownik	Honoracie	Honoratom
biernik	Honoratę	Honoraty
narzędnik	Honoratą	Honoratami
miejscownik	Honoracie	Honoratach
wołacz	Honorato	Honoraty

przykłady:

(1.1) Roch siedział z Honoratą w jednej ławce w trzeciej klasie.

składnia:

kolokacje:

(1.1) pani Honorata • siostra / kuzynka / ciocia / babcia Honorata • kobieta imieniem (o imieniu) Honorata • święta / błogosławiona Honorata • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Honorata • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Honorata • otrzymać / dostać / przybrać imię Honorata • dzień imienin / imieniny Honoraty • na Honoratę (o dniu)

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Honorat m

zdrobn. Honorcia ż, Honoratka ż, Honia ż

związki frazeologiczne:

święta Honorata figle płata

etymologia:

(1.1) łac. honorata → szacowna; zaszczytna; wyróżniona urzędem < łac. honoro → czcić, wyróżniać urzędem

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona

zob. też Honorata w Wikicytatach

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Honorata
• czeski: (1.1) Honoráta ż
• niemiecki: (1.1) Honorata ż
• rosyjski: (1.1) Гонората ż
• włoski: (1.1) Onorata ż

źródła: