Hauptstadt

Hauptstadt (język niemiecki)

wymowa:

IPA: /ˈhaʊptʃtat/ lm /ˈhaʊptstɛtə/

​ ​ ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) geogr. adm. stolica

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	die Hauptstadt	die Hauptstädte
dopełniacz	der Hauptstadt	der Hauptstädte
celownik	der Hauptstadt	den Hauptstädten
biernik	die Hauptstadt	die Hauptstädte

przykłady:

(1.1) Warschau wurde 1596 (= fünfzehnhundertsechsundneunzig) zur Hauptstadt Polens. → Warszawa stała się w 1596 (= tysiąc pięćset dziewięćdziesiątym szóstym) roku stolicą Polski.

składnia:

kolokacje:

(1.1) Hauptstadtbewohner

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) Stadt

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Haupt + Stadt. Wyraz spokrewniony z niderl. hoofdstad i afr. hoofstad.

uwagi:

źródła: