Podobna pisownia Podobna pisownia: Hanahanahañahaŋahånahąŋŋa
wymowa:
?/i, IPA[ˈxãnːa], ASã•na], zjawiska fonetyczne: nazal.gemin.
podział przy przenoszeniu wyrazu: Han•na
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) imię żeńskie; zob. też Hanna (imię) w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Mam na imię Hanna i jestem pielęgniarką z zamiłowania
(1.1) Hanna Banaszak jest polską wokalistką jazzową i piosenkarką o zmysłowym, pełnym seksapilu głosie.
(1.1) Anny i Hanny dzień swej patronki, czyli imieniny, obchodzą 26 lipca, a także 9 czerwca.
składnia:
kolokacje:
(1.1) pani Hanna • siostra / kuzynka / ciocia / babcia Hanna • kobieta imieniem (o imieniu) Hanna • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Hanna • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Hanna • otrzymać / dostać / przybrać imię Hanna • dzień imienin / imieniny Hanny
synonimy:
(1.1) war. Anna[1]; zdrobn. Hania, Hanka[2][3], Hańka[1], Haneczka, Hanusia, Hanunia, Hanuszka[1], Hanusza[1], Hannusza[1], Hanulka[1], Hanula[1], Hannula[1], Hanuchna[1], Hansza[1], Hanszka[1], Hanczka[1]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
zdrobn. Hania ż, Hanka ż, Hańka ż, Haneczka ż, Hanusia ż, Hanunia ż, Hanuszka ż, Hanusza ż, Hannusza ż, Hanulka ż, Hanula ż, Hannula ż, Hanuchna ż, Hansza ż, Hanszka ż, Hanczka ż, Hańcik ż
przym. Hanin, Hanczyn, Hanusin, hański
zob. Anna
związki frazeologiczne:
przysłowia: święta Hanna, to już jesienna panna
etymologia:
(1.1) pol. Anna (wariant fonetyczny)[4] < łac. Anna < gr. Ἄννα < hebr. חנה (chanah) → łaska[5], wdzięk[6]
uwagi:
zob. też Hanna w Wikipedii
(1.1) W języku polskim imiona Hanna i Anna są odrębne, choć mają to samo pochodzenie[1].
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 Jan Grzenia, Anna, seria Portrety Imion, Wydawnictwo Nomen Omen, Katowice 2010.
  2. Hanka w: Rada Języka Polskiego.
  3.   Porada „zdrobnienia czy zgrubienia?” w: Poradnia językowa PWN.
  4. Jan Miodek, Słownik ojczyzny polszczyzny, oprac. Monika Zaśko-Zielińska, Tomasz Piekot, wydawnictwo Europa, Wrocław 2002, s. 237.
  5. Hasło „Anna” w: Władysław Kopaliński, Słownik mitów i tradycji kultury, Rytm, Warszawa 2003, ISBN 83-7399-022-4, s. 46-47.
  6. Jan Miodek, Słownik ojczyzny polszczyzny, oprac. Monika Zaśko-Zielińska, Tomasz Piekot, wydawnictwo Europa, Wrocław 2002, s. 31.
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, nazwa własna

(1.1) imię żeńskie Hanna
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) imię żeńskie
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w wiarygodnych słownikach. Jeśli znasz islandzki, kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) imię żeńskie
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w wiarygodnych słownikach. Jeśli znasz portugalski, kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny, nazwa własna

(1.1) imię żeńskie Hanna
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) Hannah
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Szwedzki - Imiona żeńskie
źródła: