Francio

Francio (esperanto)

Francio (1.1)

morfologia:

franc•i•o

wymowa:

​ ​ ​ ​ ​

znaczenia:

rzeczownik, nazwa własna

(1.1) geogr. Francja

odmiana:

(1.1) blm, 

 

	ununombro	multenombro (virtuala)
nominativo	Francio	Francioj
akuzativo	Francion	Franciojn

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) Francujo, Franca Respubliko

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Francujo, franco, francino

przym. franca

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Francio (slovio)

Le français est une langue romane parlée comme lan­gue maternelle principale­ment en France (y compris outre-mer), dont elle est originaire (la « langue d’oïl »), en Belgique (en Wallonie et à Bruxelles), à Monaco, dans plusieurs provinces et territoires du Canada (principalement au Québec, mais aussi en Ontario et au Nouveau-Brunswick) et en Suisse romande (le français est l'une des quatre langues officielles de la Suisse).

francuski (1.1)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

(1.1) Францио

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) język francuski

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Franc, Francia, Francic, Francica, Franczem

przym. Francju

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: