Etrusk (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈɛtrusk], AS[etrusk] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) hist. etn. przedstawiciel starożytnego ludu zamieszkującego Etrurię w środkowej Italii, wykształconego między XI a IX wiekiem p.n.e.
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Wśród Etrusków kobiety cieszyły się większą swobodą od Greczynek czy Rzymianek, czego przykładem może być to, że mogły brać udział w ucztach u boku mężów.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Etruria ż, etruski mrz
forma żeńska Etruska ż
przym. etruski
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:

Etrusk (język słowacki) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) hist. etn. Etrusk[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) etruskológiaetruskológetruskologička
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Etrúria ż, etruština ż
forma żeńska Etruskyňa ż
przym. etruský, etrúrsky
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Hasło „Etrusk” w: Slovník súčasného slovenského jazyka A – G [Słownik współczesnego języka słowackiego A – G], gł. red. Klára Buzássyová i Alexandra Jarošová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2006, ISBN 978-80-224-0932-4.