Eter

Podobna pisownia: Eeter • eter • Etter • etter • éter

Eter (język polski) edytuj

wymowa:: IPA: [ˈɛtɛr], AS: [eter]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) mit. gr. bóg jasnego światła, uosobienie wyższych rejonów niebieskich; górne powietrze; zob. też Eter (mitologia) w Wikipedii

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Eter	Eterowie
dopełniacz	Etera	Eterów
celownik	Eterowi	Eterom
biernik	Etera^[1]	Eterów^[1]
narzędnik	Eterem	Eterami
miejscownik	Eterze	Eterach
wołacz	Eterze	Eterowie

depr. M. i W. lm: (te) Etery

przykłady:: (1.1) Hemera uchodziła za córkę Ereba i Nyks oraz siostrę Etera, Charona i Nemezys.

składnia:

kolokacje:

synonimy:: (1.1) Ajter^[2]

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:: rzecz. eter mrz, eteryczność ż, eterowość ż; przym. eteryczny, eterowy; przysł. eterycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:: gr. Αἰθήρ (Aither) < gr. αἰθήρ (aither) → powietrze, eter

uwagi:: zob. też Eter w Wikipedii; (1.1) por. Ajter; zobacz też: Indeks:Polski - Mitologia grecka

tłumaczenia:

angielski: (1.1) Aether
łaciński: (1.1) Aether m
nowogrecki: (1.1) Αιθέρας m
starogrecki: (1.1) Αἰθήρ m

źródła:

↑ ^1,0 ^1,1 Porada „Eter i Ereb” w: Poradnia językowa PWN.
↑ Hasło „Ajter” w: Pierre Grimal, Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wydawnictwo, Wrocław 2008, ISBN 978-83-04-04673-3.

Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=Eter&oldid=7165334”