Estończyk

Estończyk (język polski)

wymowa:

^ⓘ, IPA: [ɛˈstɔ̃j̃n͇t͡ʃɨk], AS: [estõĩ ̯ṇčyk], zjawiska fonetyczne: nazal.• rozs. artyk.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) etn. człowiek narodowości estońskiej, obywatel Estonii, mieszkaniec Estonii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Estończyk	Estończycy
dopełniacz	Estończyka	Estończyków
celownik	Estończykowi	Estończykom
biernik	Estończyka	Estończyków
narzędnik	Estończykiem	Estończykami
miejscownik	Estończyku	Estończykach
wołacz	Estończyku	Estończycy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) Ugrofin

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. estoński m, Estonia ż

forma żeńska Estonka ż

przym. estoński

przysł. po estońsku

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• albański: (1.1) estonez
• angielski: (1.1) Estonian
• arabski: (1.1) أستوني m (istūnī)
• białoruski: (1.1) эстонец m
• bułgarski: (1.1) естонец m
• chiński standardowy: (1.1) 爱沙尼亚人 (àishāníyàrén)
• czeski: (1.1) Estonec m
• esperanto: (1.1) estono
• estoński: (1.1) eestlane
• fiński: (1.1) virolainen
• francuski: (1.1) Estonien m
• hiszpański: (1.1) estonio m
• islandzki: (1.1) Eisti m
• kataloński: (1.1) estonià m
• litewski: (1.1) estas m
• łotewski: (1.1) igaunis m
• niemiecki: (1.1) Este m
• nowogrecki: (1.1) Εσθονός m (Esthonós)
• rosyjski: (1.1) эстонец m
• słowacki: (1.1) Estónec m
• szwedzki: (1.1) estländare w, est w, estlänning w
• ukraiński: (1.1) естонець m
• włoski: (1.1) estone m

źródła: