Diogenes

Diogenes (język polski)

Diogenes (1.2)

wymowa:

IPA: [dʲjɔˈɡɛ̃nɛs], AS: [dʹi ̯ogẽnes], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) imię męskie; zob. też Diogenes w Wikipedii

(1.2) filoz. starożytny grecki filozof o przydomku Pies, pochodzący z Synopy, głosiciel ubóstwa i powrotu do natury, prekursor cyników; zob. też Diogenes z Synopy w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Diogenes	Diogenesowie
dopełniacz	Diogenesa	Diogenesów
celownik	Diogenesowi	Diogenesom
biernik	Diogenesa	Diogenesów
narzędnik	Diogenesem	Diogenesami
miejscownik	Diogenesie	Diogenesach
wołacz	Diogenesie	Diogenesowie

przykłady:

(1.1) Mam na imię Diogenes i jestem armatorem z Salonik.

(1.2) Muszę tylko sprzedać moją willę w mieście i jak Diogenes zamieszkać w beczce po winie.

składnia:

kolokacje:

(1.1) święty / błogosławiony Diogenes • mieć na imię / nosić imię / nazywać się Diogenes • nadać imię Diogenes • imieniny Diogenesa

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.2) cynik

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. Diogenesowy

związki frazeologiczne:

beczka Diogenesa • latarnia Diogenesa • zespół Diogenesa • puchar Diogenesa

etymologia:

(1.1) gr. Διογένης < gr. Διός + γένος → Zeus + ród, „z rodu Zeusa”

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Diogenes; (1.2) Diogenes (of Synopa)
• baskijski: (1.1) Diogenes; (1.2) Diogenes (Sinopekoa, Zinikoa)
• bułgarski: (1.1) Диоген m; (1.2) Диоген m (Синопски)
• chorwacki: (1.1) Diogen m; (1.2) Diogen m (iz Sinope)
• czeski: (1.1) Díogenés m; (1.2) Díogenés m (ze Sinópé)
• duński: (1.1) Diogenes; (1.2) Diogenes (fra Sinope)
• esperanto: (1.1) Diogeno; (1.2) Diogeno (la Cinika)
• fiński: (1.1) Diogenes; (1.2) Diogenes (Sinopelainen)
• francuski: (1.1) Diogène m; (1.2) Diogène m (de Sinope)
• galicyjski: (1.1) Dióxenes; (1.2) Dióxenes (de Sínope)
• hebrajski: (1.1) דיוגנס m; (1.2) דיוגנס m
• hiszpański: (1.1) Diógenes m; (1.2) Diógenes m (de Sinope)
• indonezyjski: (1.1) Diogenes; (1.2) Diogenes (dari Sinope)
• islandzki: (1.1) Díogenes; (1.2) Díogenes (hundingi)
• kataloński: (1.1) Diògenes m; (1.2) Diògenes m (de Sinope)
• kazachski: (1.1) Диоген; (1.2) Диоген (Синоптық)
• litewski: (1.1) Diogenas m; (1.2) Diogenas m (Sinopietis)
• łaciński: (1.1) Diogenes m; (1.2) Diogenes m (Cynicus, Sinopensis)
• łotewski: (1.1) Diogēns m; (1.2) Diogēns m (no Sinopes)
• macedoński: (1.1) Диоген m; (1.2) Диоген m (од Синопа)
• niderlandzki: (1.1) Diogenes; (1.2) Diogenes (van Sinope)
• niemiecki: (1.1) Diogenes m; (1.2) Diogenes m (von Sinope)
• norweski (bokmål): (1.1) Diogenes m; (1.2) Diogenes m (fra Sinope)
• nowogrecki: (1.1) Διογένης m; (1.2) Διογένης m (ο Κυνικός, ο Σινωπεύς)
• ormiański: (1.1) Դիոգենես; (1.2) Դիոգենես (Սինոպացի)
• portugalski: (1.1) Diógenes m; (1.2) Diógenes m (de Sinope)
• rosyjski: (1.1) Диоген m; (1.2) Диоген m (Синопский)
• rumuński: (1.1) Diogene m; (1.2) Diogene m (din Sinop)
• słowacki: (1.1) Diogenes m; (1.2) Diogenes m (zo Sinópy, Cynik)
• słoweński: (1.1) Diogen m; (1.2) Diogen m (iz Sinope)
• starogrecki: (1.1) Διογένης m; (1.2) Διογένης m (της Σινώπης, ὁ Σινωπεύς)
• staroormiański: (1.1) Դիոգինէս; (1.2) Դիոգինէս
• sycylijski: (1.1) Dioggini m; (1.2) Dioggini m (di Sinopi)
• szwedzki: (1.1) Diogenes; (1.2) Diogenes (från Sinope)
• turecki: (1.1) Diyojen; (1.2) Diyojen
• ukraiński: (1.1) Діоген m; (1.2) Діоген m (Синопський)
• walijski: (1.1) Diogenes; (1.2) Diogenes (o Sinope)
• węgierski: (1.1) Diogenész; (1.2) (Szinópéi) Diogenész
• włoski: (1.1) Diogene m; (1.2) Diogene m (di Sinope)

źródła:

Diogenes (język angielski)

Diogenes (1.2)

wymowa:

bryt. IPA: /daɪˈɒdʒəniːz/

znaczenia:

rzeczownik, nazwa własna

(1.1) imię męskie Diogenes

(1.2) Diogenes (filozof)

odmiana:

(1.1-2) lp Diogenes; lm Diogeneses

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Diogenes (język słowacki)

Diogenes (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny, nazwa własna

(1.1) Diogenes – starożytny grecki filozof

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. diogenizmus m

przym. diogenovský, Diogenov

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: