Danuta (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[dãˈnuta], AS[dãnuta], zjawiska fonetyczne: nazal. ?/i
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) imię żeńskie; zob. też Danuta w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Pisząca te słowa Danuta Filipiak wtrąciła, że to jeszcze nie dowodzi, A. Kowalik powinna bezustannie pretendować do tak odpowiedzialnego stanowiska, lecz wypowiedź ta została zlekceważona i odparta przez osoby z kręgu znajdującego się w sferze wpływów A. Kowalik[1].
(1.1) Wawrzyniec podarował Danucie bursztynową broszkę.
składnia:
kolokacje:
(1.1) pani Danuta • siostra / kuzynka / ciocia / babcia Danuta • kobieta imieniem (o imieniu) Danuta • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Danuta • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Danuta • otrzymać / dostać / przybrać imię Danuta • dzień imienin / imieniny Danuty
synonimy:
(1.1) zdrobn. Danuchna, Danusia, Danuśka, Dana, Danka
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
zdrobn. Danusia ż, Danuśka ż[2], Dana ż[3], Danka ż[2], Danula ż, Danuchna ż
przym. Danutowy, przest. gw. Danucin[4][5]
związki frazeologiczne:
etymologia:
litew. Danutė
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
zob. też Danuta w Wikicytatach
tłumaczenia:
źródła:
  1. Małgorzata Musierowicz: Kwiat kalafiora. Jeżycjada 3. Łódź: Akapit Press, napisana w 1978, ISBN 83-87463-42-6, strona 121.
  2. 2,0 2,1   Porada „zdrobnienia czy zgrubienia?” w: Poradnia językowa PWN.
  3. Dana w: Rada Języka Polskiego.
  4.   Porada „przymiotniki dzierżawcze od imion” w: Poradnia językowa PWN.
  5.   Porada „przymiotniki dzierżawcze” w: Poradnia językowa PWN.

Danuta (język słowacki) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) imię żeńskie Danuta
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol.
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Słowacki - Imiona
źródła: