Dalmatyńczyk

Dalmatyńczyk (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌdalmaˈtɨ̃j̃n͇ʧ̑ɨk], AS: [dalmatỹĩ ̯ṇčyk], zjawiska fonetyczne: nazal.• rozs. artyk.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mieszkaniec Dalmacji

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Dalmatyńczyk	Dalmatyńczycy
dopełniacz	Dalmatyńczyka	Dalmatyńczyków
celownik	Dalmatyńczykowi	Dalmatyńczykom
biernik	Dalmatyńczyka	Dalmatyńczyków
narzędnik	Dalmatyńczykiem	Dalmatyńczykami
miejscownik	Dalmatyńczyku	Dalmatyńczykach
wołacz	Dalmatyńczyku	Dalmatyńczycy
depr. M. i W. lm: (te) Dalmatyńczyki

przykłady:

(1.1) Ludności włoskiej zapowiedziano podniesienie subwencji państwowej dla miejscowego szkolnictwa, budowę nowych dróg kolejowych i osuszenie błot w okręgu Narenta. Za tę cenę pięciu Dalmatyńczyków, dwaj Istryjczycy i dwaj posłowie z Gorycji (…) wyraziło zgodę na głosowanie za nowelą wyborczą.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) Dalmata

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dalmatyński mrz, dalmatyka ż, Dalmacja ż, Dalmata m, Dalmatynka ż, Dalmatka ż, dalmatyńczyk m

przym. dalmatyński, dalmacki

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• baskijski: (1.1) dalmaziar
• białoruski: (1.1) далматынец m
• bułgarski: (1.1) далматинец m
• hiszpański: (1.1) dálmata m
• słowacki: (1.1) Dalmatínec m
• włoski: (1.1) dalmata m

źródła: