Brandenburczyk
Brandenburczyk (język polski) edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) mieszkaniec Brandenburgii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Brandenburczyk Brandenburczycy dopełniacz Brandenburczyka Brandenburczyków celownik Brandenburczykowi Brandenburczykom biernik Brandenburczyka Brandenburczyków narzędnik Brandenburczykiem Brandenburczykami miejscownik Brandenburczyku Brandenburczykach wołacz Brandenburczyku Brandenburczycy
- przykłady:
- (1.1) W ramach niemieckiej świadomości narodowej mieszkańcy NRD byli zorientowani na swój region ojczysty; tzn. identyfikowali się jako Saksończycy, Brandenburczycy, Pomorzanie, Turyńczycy, Ślązacy itd.[1]
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Brandenburgia ż, Brandenburg mrz, brandenburka ż, brandenburczyk mos
- forma żeńska Brandenburka ż
- przym. brandenburski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Kai Struve, Bernard Linek, Jörg Lüer, Fenomen nowoczesnego nacjonalizmu w Europie Środkowej, s. 127, Państwowy Instytut Naukowy, Instytut Śląski w Opolu, 1997.