Bogumił

Bogumił (język polski)

wymowa:

IPA: [bɔˈɡũmʲiw], AS: [bogũmʹiu̯], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) imię męskie; zob. też Bogumił w Wikipedii

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. lm od: Bogumiła

odmiana:

(2.1) zob. Bogumiła

przykłady:

(1.1) Bogumił wrócił z Kalińca rozpromieniony i rozmowny jak nigdy.

składnia:

kolokacje:

(1.1) pan Bogumił • brat / kuzyn / wujek / dziadek Bogumił • mężczyzna imieniem (o imieniu) Bogumił • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Bogumił • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Bogumił • otrzymać / dostać / przybrać imię Bogumił • dzień imienin / imieniny Bogumiła

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Bogumiła ż, Bogumiłostwo n

zdrobn. Boguś m

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. Bóg + miły → dosł. miły Bogu

źródłosłów nazwiska Bogucki

uwagi:

Podobne znaczenia mają imiona Amadeusz oraz Teofil.

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Bogomile
• bułgarski: (1.1) Богомил m
• czeski: (1.1) Bohumil m
• niemiecki: (1.1) Gottlieb m
• rosyjski: (1.1) Богумил m
• słowacki: (1.1) Bohumil m

źródła: