Bierutów
Bierutów (język polski) edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik Bierutów dopełniacz Bierutowa celownik Bierutowowi biernik Bierutów narzędnik Bierutowem miejscownik Bierutowie wołacz Bierutowie
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Bierutowie • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Bierutowa • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Bierutowa • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Bierutowa • mieszkaniec / mieszkanka Bierutowa • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Bierutowie • pochodzić z Bierutowa • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Bierutowa
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. bierutowianin m, bierutowianka ż
- przym. bierutowski[1]
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) spolszczona jako Bierutów już w XVIII wieku z niemieckiej nazwy Bernstadt, pochodzącej od zdrobnień imiennych: Berold, Berol, Bern[2]
- uwagi:
- (1.1) nazwa obowiązuje od 16 grudnia 1946 roku[1]
- tłumaczenia:
- niemiecki: (1.1) Bernstadt
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. (M.P. z 1946 r. Nr 142, poz. 262, s. 1)
- ↑ Wanda Makula-Kosek, Kazimierz Rymut (red.) : Nazwy miejscowe Polski. Kraków: 1996, s. 190. ISBN 83-85579-29-X.