Bieruń

Bieruń (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈbʲjɛrũɲ], AS: [bʹi ̯erũń], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• i → j  ​

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

(1.1) geogr. miasto w Polsce; zob. też Bieruń w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Bieruń
dopełniacz	Bierunia
celownik	Bieruniowi
biernik	Bieruń
narzędnik	Bieruniem
miejscownik	Bieruniu
wołacz	Bieruniu

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Bieruniu • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Bierunia • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Bierunia • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Bierunia • mieszkaniec / mieszkanka Bierunia • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Bieruniu • pochodzić z Bierunia • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Bierunia

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bierunianin m, bierunianka ż

przym. bieruński

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: