Białorusin
Białorusin (język polski)
edytuj- wymowa:
- , IPA: [ˌbʲjawɔˈruɕĩn], AS: [bʹi ̯au̯oruśĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.• i → j
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Białorusin Białorusini dopełniacz Białorusina Białorusinów celownik Białorusinowi Białorusinom biernik Białorusina Białorusinów narzędnik Białorusinem Białorusinami miejscownik Białorusinie Białorusinach wołacz Białorusinie Białorusini
- przykłady:
- (1.1) – Polaków, Litwinów, Białorusinów i Rusinów połączyło wspólne zagrożenie. Była nim Moskwa – mówi białoruski historyk (…)[2]
- (1.1) Białorusini często mówią wyłącznie po rosyjsku.
- składnia:
- antonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Białoruś ż
- forma żeńska Białorusinka ż
- przym. białoruski
- przysł. po białorusku
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Belarusian
- arabski: (1.1) بيلاروسي m
- białoruski: (1.1) беларус m
- bułgarski: (1.1) беларусин m, белорусин m
- duński: (1.1) hviderusser w
- estoński: (1.1) valgevenelane
- francuski: (1.1) Biélorusse m
- hiszpański: (1.1) bielorruso m
- kataloński: (1.1) bielorús m
- litewski: (1.1) baltarusis m
- łotewski: (1.1) baltkrievs m
- niemiecki: (1.1) Weißrusse m, Belarusse m
- nowogrecki: (1.1) Λευκορώσος m
- polski język migowy: (w zapisie SignWriting)
- rosyjski: (1.1) белорус m
- slovio: (1.1) Belarusic (Беларусиц)
- słowacki: (1.1) Bielorus m
- szwedzki: (1.1) vitryss w
- ukraiński: (1.1) білорус m
- włoski: (1.1) bielorusso m
- źródła:
- ↑ Nazwy państw świata, ich stolic i mieszkańców, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2007, ISBN 978-83-239-9999-7, s. 6.
- ↑ dorzeczy.pl