Berufung

Berufung (język niemiecki)

wymowa:

lp IPA: [bəˈʀuːfʊŋ] lm IPA: [bəˈʀuːfʊŋən]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) powoływanie się, powołanie się

(1.2) powołanie, zdolność

(1.3) zaw. powołanie, nominacja

(1.4) praw. apelacja, odwołanie

odmiana:

(1.1-4)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	die Berufung	die Berufungen
dopełniacz	der Berufung	der Berufungen
celownik	der Berufung	den Berufungen
biernik	die Berufung	die Berufungen

przykłady:

(1.4) Gegen das Urteil wurde Berufung eingelegt. → Odwołano się od tego wyroku.

składnia:

(1.1) unter Berufung auf etw./jdn. (Akk.)

kolokacje:

(1.4) Berufungsfrist • Berufungsgericht • Berufungsrecht • Berufungsverfahren • Berufung einlegen • in die Berufung gehen

synonimy:

(1.2) Befähigung

(1.3) Vokation

(1.4) Appelation

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Berufen n, Beruf m

czas. berufen

przym. berufen

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: