Beneluks

Beneluks (język polski)

Beneluks (1.1)

wymowa:

IPA: [bɛ̃ˈnɛluks], AS: [bẽneluks], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

(1.1) geogr. region w Europie Zachodniej, składający się z trzech sąsiadujących ze sobą monarchii: Belgii, Holandii i Luksemburga; zob. też Beneluks w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Beneluks	Beneluksy
dopełniacz	Beneluksu	Beneluksów
celownik	Beneluksowi	Beneluksom
biernik	Beneluks	Beneluksy
narzędnik	Beneluksem	Beneluksami
miejscownik	Beneluksie	Beneluksach
wołacz	Beneluksie	Beneluksy

przykłady:

(1.1) Monarchie przetrwały w Skandynawii, w krajach Beneluksu i w Wielkiej Brytanii.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) war. Benelux

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

niderl. Benelux < niderl. België + Nederland + Luxemburg → Belgia + Holandia + Luksemburg

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Benelux
• białoruski: (1.1) Бенілюкс
• bośniacki: (1.1) Beneluks
• francuski: (1.1) Benelux
• litewski: (1.1) Beniliuksas
• niderlandzki: (1.1) Benelux m
• rosyjski: (1.1) Бенилюкс
• ukraiński: (1.1) Бенілюкс

źródła:

Beneluks (język bośniacki)

Beneluks (1.1)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna

(1.1) geogr. Beneluks, Benelux

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: