Beil

Beil (język niemiecki)

Beile (1.1)

wymowa:

lp IPA: [bai̯l] lm IPA: [ˈbai̯lə] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) topór

(1.2) forma skrócona od Fallbeil

odmiana:

(1.1-2)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	das Beil	die Beile
dopełniacz	des Beiles des Beils	der Beile
celownik	dem Beil	den Beilen
biernik	das Beil	die Beile

przykłady:

(1.1) Früher spaltete er Holz mit dem Beil. → Dawniej (on) łupał drzewo toporem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Niemiecki - Broń

źródła: