Bóg nie opuści, kto się nań spuści

Bóg nie opuści, kto się nań spuści (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈbuc ˌɲɛ‿ɔˈpuɕt͡ɕi ˈktɔ‿ɕɛ ˈnãɲ ˈspuɕt͡ɕi], AS: [buḱ ńe‿opuśći kto‿śe nãń spuśći], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• nazal.• denazal.• zmięk. międzywyr.• zestr. akc.• akc. pob.

^ⓘ

znaczenia:

przysłowie polskie

(1.1) Bóg pomaga w potrzebie tym, którzy mu ufają, którzy się na niego zdają

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) kto dał zęby, da i chleb

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

• inne wersje: Bóg tego nie opuści, kto się nań spuści • Bóg takiego nie opuści, który się na niego spuści
• zobacz inne przysłowia o: Bogu • zaufaniu

tłumaczenia:

źródła:

•  Hasło „Bóg” w: Samuel Bogumił Linde, Słownik języka polskiego, Drukarnia XX. Piiarów, Warszawa 1807-1814.
•  Hasło „Bóg” w: Samuel Adalberg, Księga przysłów, przypowieści i wyrażeń przysłowiowych polskich, Druk Emila Skiwskiego, Warszawa 1889–1894, s. 32.