Atlantyda (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌatlãnˈtɨda], AS[atlãntyda], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob. ?/i
podział przy przenoszeniu wyrazu: Atlan•tyda
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) mit. mityczna wyspa całkowicie zniszczona przez trzęsienie ziemi, leżąca według Platona na Oceanie Atlantyckim naprzeciw Słupów Heraklesa; zob. też Atlantyda w Wikipedii
(1.2) mit. gr. każda z Hesperyd, Hiad i Plejad, córek Atlasa; zob. też Atlantydy w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
(1.2)
przykłady:
(1.1) Posejdonowi poświęcona była bajeczna wyspa Atlantyda, którą władali jego potomkowie[1].
(1.1) Fakty nie zaprzeczają istnieniu Atlantydy[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) Wyspa Atlasa
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) wyspa
(1.2) nimfa
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. atlantydzki[3]
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) gr. Ἀτλαντὶς νῆσος (Atlantis nesos)
(1.2) gr. Ἄτλας (Atlas, D. Ἄτλαντος Atlantos), od imienia ojca Atlantyd
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Mitologia
(1.2) Nazwa zazwyczaj występuje w liczbie mnogiej[4][5].
(1.2) zobacz też: HesperydaHiadaPlejadaIndeks:Polski - Mitologia grecka
tłumaczenia:
źródła:
  1. Michał Pietrzykowski, Mitologia starożytnej Grecji, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1979, s. 52.
  2.   Hasło „zaprzeczyć” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3.   Porada „Atlantyda i Atlantyk” w: Poradnia językowa PWN.
  4.   Hasło „Atlantydy” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  5.   Hasło „Imiona własne bogów oraz jednostkowych istot mitologicznych” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.