Aneks:Język kaszubski - przymiotniki

W języku kaszubskim temat przymiotników może kończyć się na spółgłoskę twardą, np: òstatny, slédny, przédny. Generalną zasadą jest, że forma mianownika liczby pojedynczej rodzaju męskiego jest taka sama jak forma mianownika liczby mnogiej rodzaju męskoosobowego, np. dobri człowiek – dobri lëdze. Niektóre przymiotniki, występujące w mianowniku liczby pojedynczej rodzaju męskiego w formie krótkiej, nie przybierają odpowiednich form żeńskich, nijakich i liczbie mnogiej, np. rôd wiedzôł – rôd wiedzôła. W zdaniu typowy jest szyk: przymiotnik + rzeczownik, np. môłé dzeckò, choć w tekstach literackich spotyka się także szyk: rzeczownik + przymiotnik, np. wiodra lëchégó.

Odmiana przymiotników

• przymiotniki, których temat zakończony jest twardo:

przypadek	liczba pojedyncza			liczba mnoga
&nbsp	m	ż	n	m	nm
Mianownik	młod-i	młod-ô	młod-é	młod-i	młod-é
Dopełniacz	młod-égò	młod-i	młod-égò	młod-ich / -ëch	młod-ich / -ëch
Celownik	młod-émù	młod-i	młod-émù	młod-im	młod-im
Biernik	młod-i lub -égò	młod-ą	młod-é	młod-ich / -ëch	młod-é
Narzędnik	młod-im	młod-ą	młod-im	młod-ima / -ëma	młod-ima / -ëma
Miejscownik	młod-im	młod-i	młod-im	młod-ich / -ëch	młod-ich / -ëch
Wołacz	młod-i	młod-ô	młod-é	młod-i	młod-é

• przymiotniki, których temat zakończony jest miękko:

przypadek	liczba pojedyncza			liczba mnoga
&nbsp	m	ż	n	m	nm
Mianownik	tón-i	tóni-ô	tóni-é	tón-i	tóni-é
Dopełniacz	tóni-égò	tón-i / -é	tón-égò	tón-ich	tón-ich
Celownik	tóni-émù	tón-i	tóni-émù	tón-im	tón-im
Biernik	tón-i lub -égò	tóni-ą	tóni-é	tón-ich	tóni-é
Narzędnik	tón-im	tóni-ą	tón-im	tón-imë / -ima	tón-imë / -ima
Miejscownik	tón-im	tón-i	tón-im	tón-ich	tón-ich
Wołacz	tón-i	tóni-ô	tóni-é	tón-i	tóni-é

Stopniowanie przymiotników

Przymiotniki w języku kaszubskim stopniują się regularnie:

• w stopniu wyższym – przez dodanie przyrostków -szi / -ejszi oraz -i / -y, np. cerzplëwszi, cerzplëwi; czëscejszi, czëscy
• w stopniu najwyższym – z dodaniem przedrostka nô-, np. nôcepli, nôceplészi