Aneks:Język islandzki - odmiana rzeczowników mocnych rodzaju męskiego typu (-s, -ir)

íslenska islandzki

Gramatyka języka islandzkiego czasowniki słabe: grupa I – grupa II – grupa III mieszane nieregularne wykaz czasowników mocnych, mieszanych i nieregularnych rodzajniki rzeczowniki m: (-s, -ar) – (-s, -ir) – (-ar, -ir) – nieregularne - słabe ż: (-ar, -ir) – (-ar, -ar) – (-ar, -ur) – nieregularne - słabe n: (-s, --) – słabe liczebniki zaimki osobowe – dzierżawcze – wskazujące

Odmiana rzeczowników mocnych rodzaju męskiego typu (-s, -ir)

Do tego typu zalicza się rzeczowniki rodzaju męskiego zakończone na -ur, dla którego charakterystyczne są końcówki: -s w dopełniaczu liczby pojedynczej oraz -ir w mianowniku liczby mnogiej. W porównaniu z typem (-s, -ar) różnice występują tylko w mianowniku i bierniku liczby mnogiej. Słowa typu: leikur – gra, zabawa; veggur – ściana, mur; bær – farma, miasteczko, mają końcówkę w dopełniaczu -jar.

Obok podstawowego wzoru występują dwa podtypy z pewnymi obocznościami.

Końcówki

	lp nieokr.	lm nieokr.	lp określona	lm określona
M	-ur	-ir	-urinn	-irnir
B	-	-i	-inn	-ina
C	-i	-um	-inum	-unum
D	-s	-a	-sins	-anna

Przykłady

• gestur – gość

	lp nieokr.	lm nieokr.	lp określona	lm określona
M	gestur	gestir	gesturinn	gestirnir
B	gest	gesti	gestinn	gestina
C	gesti	gestum	gestinum	gestunum
D	gests	gesta	gestsins	gestanna

Wyjątek (-jar)

• veggur – ściana, mur

	lp nieokr.	lm nieokr.	lp określona	lm określona
M	veggur	veggir	veggurinn	veggirnir
B	vegg	veggi	vegginn	veggina
C	vegg	veggjum	veggnum	veggjunum
D	veggjar	veggja	veggjarins	veggjanna

Podtypy

W rzeczownikach, w których w przedostatniej sylabie jest samogłoska a, występuje w czasie odmiany oboczność a → ö w celowniku liczby mnogiej.

• dalur – dolina

	lp nieokr.	lm nieokr.	lp określona	lm określona
M	dalur	dalir	dalurinn	dalirnir
B	dal	dali	dalinn	dalina
C	dali	dalum	dölinum	dölunum
D	dals	dala	dalsins	dalanna

W rzeczownikach, w których temat zakończony jest podwójną literą, w czasie odmiany pojawia się spółgłoska j w celowniku i dopełniaczu liczby mnogiej.

• bekkur – ławka; klasa

	lp nieokr.	lm nieokr.	lp określona	lm określona
M	bekkur	bekkir	bekkurinn	bekkirnir
B	bekk	bekki	bekkinn	bekkina
C	bekki	bekkjum	bekkinum	bekkjunum
D	bekks	bekkja	bekksins	bekkjanna