Aneks:Język fiński - odmiana czasowników/9

Koniugacja typu 9.

J

zakończone na -ntea (nt → nn/ns) Przykład poniżej: bezokolicznik tuntea, temat tun-.

tryb oznajmujący czas teraźniejszy perfekt twierdzenie przeczenie twierdzenie przeczenie osoba lp lm lp lm osoba lp lm lp lm 1. tun‧n‧en tun‧n‧emme en tun‧n‧e emme tun‧n‧e 1. olen tun‧t‧enut olemme tun‧t‧eneet en ole tun‧t‧enut emme ole tun‧t‧eneet 2. tun‧n‧et tun‧n‧ette et tun‧n‧e ette tun‧n‧e 2. olet tun‧t‧enut olette tun‧t‧eneet et ole tun‧t‧enut ette ole tun‧t‧eneet 3. tun‧t‧ee tun‧t‧evat ei tun‧n‧e eivät tun‧n‧e 3. on tun‧t‧enut ovat tun‧t‧eneet ei ole tun‧t‧enut eivät ole tun‧t‧eneet str. bierna tun‧n‧etaan ei tun‧n‧eta str. bierna on tun‧n‧ettu ei ole tun‧n‧ettu imperfekt czas zaprzeszły twierdzenie przeczenie twierdzenie przeczenie osoba lp lm lp lm osoba lp lm lp lm 1. tun‧s‧in tun‧s‧imme en tun‧t‧enut emme tun‧t‧eneet 1. olin tun‧t‧enut olimme tun‧t‧eneet en ollut tun‧t‧enut emme olleet tun‧t‧eneet 2. tun‧s‧it tun‧s‧itte et tun‧t‧enut ette tun‧t‧eneet 2. olit tun‧t‧enut olitte tun‧t‧eneet et ollut tun‧t‧enut ette olleet tun‧t‧eneet 3. tun‧s‧i tun‧s‧ivat ei tun‧t‧enut eivät tun‧t‧eneet 3. oli tun‧t‧enut olivat tun‧t‧eneet ei ollut tun‧t‧enut eivät olleet tun‧t‧eneet str. bierna tun‧n‧ettiin ei tun‧n‧ettu str. bierna oli tun‧n‧ettu ei ollut tun‧n‧ettu tryb warunkowy czas teraźniejszy perfekt twierdzenie przeczenie twierdzenie przeczenie osoba lp lm lp lm osoba lp lm lp lm 1. tun‧t‧isin tun‧t‧isimme en tun‧t‧isi emme tun‧t‧isi 1. olisin tun‧t‧enut olisimme tun‧t‧eneet en olisi tun‧t‧enut emme olisi tun‧t‧eneet 2. tun‧t‧isit tun‧t‧isitte et tun‧t‧isi ette tun‧t‧isi 2. olisit tun‧t‧enut olisitte tun‧t‧eneet et olisi tun‧t‧enut ette olisi tun‧t‧eneet 3. tun‧t‧isi tun‧t‧isivat ei tun‧t‧isi eivät tun‧t‧isi 3. olisi tun‧t‧enut olisivat tun‧t‧eneet ei olisi tun‧t‧enut eivät olisi tun‧t‧eneet str. bierna tun‧n‧ettaisiin ei tun‧n‧ettaisi str. bierna olisi tun‧n‧ettu ei olisi tun‧n‧ettu tryb rozkazujący czas teraźniejszy perfekt twierdzenie przeczenie twierdzenie przeczenie osoba lp lm lp lm osoba lp lm lp lm 1. – tun‧t‧ekaamme – älkäämme tun‧t‧eko 1. – olkaamme tun‧t‧eneet – älkäämme olko tun‧t‧eneet 2. tun‧n‧e tun‧t‧ekaa älä tun‧n‧e älkää tun‧t‧eko 2. ole tun‧t‧enut olkaa tun‧t‧eneet älä ole tun‧t‧enut älkää olko tun‧t‧eneet 3. tun‧t‧ekoon tun‧t‧ekoot älköön tun‧t‧eko älkööt tun‧t‧eko 3. olkoon tun‧t‧enut olkoot tun‧t‧eneet älköön olko tun‧t‧enut älkööt ole tun‧t‧eneet str. bierna tun‧n‧ettakoon älköön tun‧n‧ettako str. bierna olkoon tun‧n‧ettu älköön olko tun‧n‧ettu tryb potencjalny czas teraźniejszy perfekt twierdzenie przeczenie twierdzenie przeczenie osoba lp lm lp lm osoba lp lm lp lm 1. tun‧t‧enen tun‧t‧enemme en tun‧t‧ene emme tun‧t‧ene 1. lienen tun‧t‧enut lienemme tun‧t‧eneet en liene tun‧t‧enut emme liene tun‧t‧eneet 2. tun‧t‧enet tun‧t‧enette et tun‧t‧ene ette tun‧t‧ene 2. lienet tun‧t‧enut lienette tun‧t‧eneet et liene tun‧t‧enut ette liene tun‧t‧eneet 3. tun‧t‧enee tun‧t‧enevat ei tun‧t‧ene eivät tun‧t‧ene 3. lienee tun‧t‧enut lienevät tun‧t‧eneet ei liene tun‧t‧enut eivät liene tun‧t‧eneet str. bierna tun‧n‧ettaneen ei tun‧n‧ettane str. bierna lienee tun‧n‧ettu ei liene tun‧n‧ettu Formy odczasownikowe bezokoliczniki/odsłownik imiesłowy str. czynna str. bierna str. czynna str. bierna I tun‧ntea cz. teraźniejszego tun‧nt‧eva tun‧nn‧ettava rozszerzony I tun‧nteakseen2 cz. przeszłego tun‧t‧enut tun‧n‧ettu II inessivus tun‧ti‧essa1 tun‧nn‧ettaessa sprawcy tun‧nt‧ema1, 3 instructivus tun‧ti‧en – przeczący tun‧nt‧ematon III inessivus tun‧nt‧emassa – 1) Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym. 2) Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. 3) Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę. elativus tun‧nt‧emasta – illativus tun‧nt‧emaan – adessivus tun‧nt‧emaltun – abessivus tun‧nt‧ematta – instructivus tun‧nt‧eman tun‧nn‧ettaman IV mianownik tun‧nt‧eminen partitivus tun‧nt‧emista V tun‧nt‧emaisillan2