Aneks:Język fiński - odmiana czasowników/5b

<< Aneks:Język fiński - odmiana czasowników/5

F edytuj

zakończone na -taa, -htaa (t → d)

Przykład poniżej: bezokolicznik raataa, temat raa-.

tryb oznajmujący
czas teraźniejszy perfekt
twierdzenie przeczenie twierdzenie przeczenie
osoba lp lm lp lm osoba lp lm lp lm
1. raa·da·n raa·da·mme en raa·da emme raa·da 1. olen raa·ta·nut olemme raa·ta·neet en ole raa·ta·nut emme ole raa·ta·neet
2. raa·da·t raa·da·tte et raa·da ette raa·da 2. olet raa·ta·nut olette raa·ta·neet et ole raa·ta·nut ette ole raa·ta·neet
3. raa·ta·a raa·ta·vat ei raa·da eivät raa·da 3. on raa·ta·nut ovat raa·ta·neet ei ole raa·ta·nut eivät ole raa·ta·neet
str. bierna raa·de·taan ei raa·de·ta str. bierna on raa·de·ttu ei ole raa·de·ttu
imperfekt czas zaprzeszły
twierdzenie przeczenie twierdzenie przeczenie
osoba lp lm lp lm osoba lp lm lp lm
1. raa·do·in raa·do·imme en raa·ta·nut emme raa·ta·neet 1. olin raa·ta·nut olimme raa·ta·neet en ollut raa·ta·nut emme olleet raa·ta·neet
2. raa·do·it raa·do·itte et raa·ta·nut ette raa·ta·neet 2. olit raa·ta·nut olitte raa·ta·neet et ollut raa·ta·nut ette olleet raa·ta·neet
3. raa·to·i raa·to·ivat ei raa·ta·nut eivät raa·ta·neet 3. oli raa·ta·nut olivat raa·ta·neet ei ollut raa·ta·nut eivät olleet raa·ta·neet
str. bierna raa·de·ttiin ei raa·de·ttu str. bierna oli raa·de·ttu ei ollut raa·de·ttu
tryb warunkowy
czas teraźniejszy perfekt
twierdzenie przeczenie twierdzenie przeczenie
osoba lp lm lp lm osoba lp lm lp lm
1. raa·ta·isin raa·ta·isimme en raa·ta·isi emme raa·ta·isi 1. olisin raa·ta·nut olisimme raa·ta·neet en olisi raa·ta·nut emme olisi raa·ta·neet
2. raa·ta·isit raa·ta·isitte et raa·ta·isi ette raa·ta·isi 2. olisit raa·ta·nut olisitte raa·ta·neet et olisi raa·ta·nut ette olisi raa·ta·neet
3. raa·ta·isi raa·ta·isivat ei raa·ta·isi eivät raa·ta·isi 3. olisi raa·ta·nut olisivat raa·ta·neet ei olisi raa·ta·nut eivät olisi raa·ta·neet
str. bierna raa·de·ttaisiin ei raa·de·ttaisi str. bierna olisi raa·de·ttu ei olisi raa·de·ttu
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy perfekt
twierdzenie przeczenie twierdzenie przeczenie
osoba lp lm lp lm osoba lp lm lp lm
1. raa·ta·kaamme älkäämme raa·ta·ko 1. olkaamme raa·ta·neet älkäämme olko raa·ta·neet
2. raa·da raa·ta·kaa älä raa·da älkää raa·ta·ko 2. ole raa·ta·nut olkaa raa·ta·neet älä ole raa·ta·nut älkää olko raa·ta·neet
3. raa·ta·koon raa·ta·koot älköön raa·ta·ko älkööt raa·ta·ko 3. olkoon raa·ta·nut olkoot raa·ta·neet älköön olko raa·ta·nut älkööt ole raa·ta·neet
str. bierna raa·de·ttakoon älköön raa·de·ttako str. bierna olkoon raa·de·ttu älköön olko raa·de·ttu
tryb potencjalny
czas teraźniejszy perfekt
twierdzenie przeczenie twierdzenie przeczenie
osoba lp lm lp lm osoba lp lm lp lm
1. raa·ta·nen raa·ta·nemme en raa·ta·ne emme raa·ta·ne 1. lienen raa·ta·nut lienemme raa·ta·neet en liene raa·ta·nut emme liene raa·ta·neet
2. raa·ta·net raa·ta·nette et raa·ta·ne ette raa·ta·ne 2. lienet raa·ta·nut lienette raa·ta·neet et liene raa·ta·nut ette liene raa·ta·neet
3. raa·ta·nee raa·ta·nevat ei raa·ta·ne eivät raa·ta·ne 3. lienee raa·ta·nut lienevät raa·ta·neet ei liene raa·ta·nut eivät liene raa·ta·neet
str. bierna raa·de·ttaneen ei raa·de·ttane str. bierna lienee raa·de·ttu ei liene raa·de·ttu


Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik imiesłowy
str. czynna str. bierna str. czynna str. bierna
I raa‧taa cz. teraźniejszego raa‧ta‧va raa‧de‧ttava
rozszerzony I raa‧taakseen2 cz. przeszłego raa·ta·nut raa·de·ttu
II inessivus raa‧ta‧essa1 raa‧de‧ttaessa sprawcy raa‧ta‧ma1, 3
instructivus raa‧ta‧en przeczący raa‧ta‧maton
III inessivus raa‧ta‧massa 1) Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym.

2) Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej.
3) Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.

elativus raa‧ta‧masta
illativus raa‧ta‧maan
adessivus raa‧ta‧malla
abessivus raa‧ta‧matta
instructivus raa‧ta‧man raa‧de‧ttaman
IV mianownik raa‧ta‧minen
partitivus raa‧ta‧mista
V raa‧ta‧maisillaan2


J edytuj

zakończone na -ntaa (nt → n)

Przykład poniżej: bezokolicznik antaa, temat an-.

tryb oznajmujący
czas teraźniejszy perfekt
twierdzenie przeczenie twierdzenie przeczenie
osoba lp lm lp lm osoba lp lm lp lm
1. an·n·an an·n·amme en an·n·a emme an·n·a 1. olen an·t·anut olemme an·t·aneet en ole an·t·anut emme ole an·t·aneet
2. an·n·at an·n·atte et an·n·a ette an·n·a 2. olet an·t·anut olette an·t·aneet et ole an·t·anut ette ole an·t·aneet
3. an·t·aa an·t·avat ei an·n·a eivät an·n·a 3. on an·t·anut ovat an·t·aneet ei ole an·t·anut eivät ole an·t·aneet
str. bierna an·n·etaan ei an·n·eta str. bierna on an·n·ettu ei ole an·n·ettu
imperfekt czas zaprzeszły
twierdzenie przeczenie twierdzenie przeczenie
osoba lp lm lp lm osoba lp lm lp lm
1. an·n·oin an·n·oimme en an·t·anut emme an·t·aneet 1. olin an·t·anut olimme an·t·aneet en ollut an·t·anut emme olleet an·t·aneet
2. an·n·oit an·n·oitte et an·t·anut ette an·t·aneet 2. olit an·t·anut olitte an·t·aneet et ollut an·t·anut ette olleet an·t·aneet
3. an·t·oi an·t·oivat ei an·t·anut eivät an·t·aneet 3. oli an·t·anut olivat an·t·aneet ei ollut an·t·anut eivät olleet an·t·aneet
str. bierna an·n·ettiin ei an·n·ettu str. bierna oli an·n·ettu ei ollut an·n·ettu
tryb warunkowy
czas teraźniejszy perfekt
twierdzenie przeczenie twierdzenie przeczenie
osoba lp lm lp lm osoba lp lm lp lm
1. an·t·aisin an·t·aisimme en an·t·aisi emme an·t·aisi 1. olisin an·t·anut olisimme an·t·aneet en olisi an·t·anut emme olisi an·t·aneet
2. an·t·aisit an·t·aisitte et an·t·aisi ette an·t·aisi 2. olisit an·t·anut olisitte an·t·aneet et olisi an·t·anut ette olisi an·t·aneet
3. an·t·aisi an·t·aisivat ei an·t·aisi eivät an·t·aisi 3. olisi an·t·anut olisivat an·t·aneet ei olisi an·t·anut eivät olisi an·t·aneet
str. bierna an·n·ettaisiin ei an·n·ettaisi str. bierna olisi an·n·ettu ei olisi an·n·ettu
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy perfekt
twierdzenie przeczenie twierdzenie przeczenie
osoba lp lm lp lm osoba lp lm lp lm
1. an·t·akaamme älkäämme an·t·ako 1. olkaamme an·t·aneet älkäämme olko an·t·aneet
2. an·n·a an·t·akaa älä an·n·a älkää an·t·ako 2. ole an·t·anut olkaa an·t·aneet älä ole an·t·anut älkää olko an·t·aneet
3. an·t·akoon an·t·akoot älköön an·t·ako älkööt an·t·ako 3. olkoon an·t·anut olkoot an·t·aneet älköön olko an·t·anut älkööt ole an·t·aneet
str. bierna an·n·ettakoon älköön an·n·ettako str. bierna olkoon an·n·ettu älköön olko an·n·ettu
tryb potencjalny
czas teraźniejszy perfekt
twierdzenie przeczenie twierdzenie przeczenie
osoba lp lm lp lm osoba lp lm lp lm
1. an·t·anen an·t·anemme en an·t·ane emme an·t·ane 1. lienen an·t·anut lienemme an·t·aneet en liene an·t·anut emme liene an·t·aneet
2. an·t·anet an·t·anette et an·t·ane ette an·t·ane 2. lienet an·t·anut lienette an·t·aneet et liene an·t·anut ette liene an·t·aneet
3. an·t·anee an·t·anevat ei an·t·ane eivät an·t·ane 3. lienee an·t·anut lienevät an·t·aneet ei liene an·t·anut eivät liene an·t·aneet
str. bierna an·n·ettaneen ei an·n·ettane str. bierna lienee an·n·ettu ei liene an·n·ettu


Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik imiesłowy
str. czynna str. bierna str. czynna str. bierna
I an‧taa cz. teraźniejszego an‧ta‧va an‧ne‧ttava
rozszerzony I an‧taakseen2 cz. przeszłego an·t·anut an·n·ettu
II inessivus an‧ta‧essa1 an‧ne‧ttaessa sprawcy an‧ta‧ma1, 3
instructivus an‧ta‧en przeczący an‧ta‧maton
III inessivus an‧ta‧massa 1) Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym.

2) Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej.
3) Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.

elativus an‧ta‧masta
illativus an‧ta‧maan
adessivus an‧ta‧malla
abessivus an‧ta‧matta
instructivus an‧ta‧man an‧ne‧ttaman
IV mianownik an‧ta‧minen
partitivus an‧ta‧mista
V an‧ta‧maisillan2


* edytuj

zakończone na -kkaa (kk → k); virkkaa odmienia się nieco nieregularnie: w stronie czynnej zawiera samogłoski tylne, a w biernej - przednie
tryb oznajmujący
czas teraźniejszy perfekt
twierdzenie przeczenie twierdzenie przeczenie
osoba lp lm lp lm osoba lp lm lp lm
1. virk·a·n virk·a·mme en virk·a emme virk·a 1. olen virk·ka·nut olemme virk·ka·neet en ole virk·ka·nut emme ole virk·ka·neet
2. virk·a·t virk·a·tte et virk·a ette virk·a 2. olet virk·ka·nut olette virk·ka·neet et ole virk·ka·nut ette ole virk·ka·neet
3. virk·ka·a virk·ka·vat ei virk·a eivät virk·a 3. on virk·ka·nut ovat virk·ka·neet ei ole virk·ka·nut eivät ole virk·ka·neet
str. bierna virk·e·tään ei virk·e·tä str. bierna on virk·e·tty ei ole virk·e·tty
imperfekt czas zaprzeszły
twierdzenie przeczenie twierdzenie przeczenie
osoba lp lm lp lm osoba lp lm lp lm
1. virk·o·in virk·o·imme en virk·ka·nut emme virk·ka·neet 1. olin virk·ka·nut olimme virk·ka·neet en ollut virk·ka·nut emme olleet virk·ka·neet
2. virk·o·it virk·o·itte et virk·ka·nut ette virk·ka·neet 2. olit virk·ka·nut olitte virk·ka·neet et ollut virk·ka·nut ette olleet virk·ka·neet
3. virk·ko·i virk·ko·ivat ei virk·ka·nut eivät virk·ka·neet 3. oli virk·ka·nut olivat virk·ka·neet ei ollut virk·ka·nut eivät olleet virk·ka·neet
str. bierna virk·e·ttiin ei virk·e·tty str. bierna oli virk·e·tty ei ollut virk·e·tty
tryb warunkowy
czas teraźniejszy perfekt
twierdzenie przeczenie twierdzenie przeczenie
osoba lp lm lp lm osoba lp lm lp lm
1. virk·ka·isin virk·ka·isimme en virk·ka·isi emme virk·ka·isi 1. olisin virk·ka·nut olisimme virk·ka·neet en olisi virk·ka·nut emme olisi virk·ka·neet
2. virk·ka·isit virk·ka·isitte et virk·ka·isi ette virk·ka·isi 2. olisit virk·ka·nut olisitte virk·ka·neet et olisi virk·ka·nut ette olisi virk·ka·neet
3. virk·ka·isi virk·ka·isivat ei virk·ka·isi eivät virk·ka·isi 3. olisi virk·ka·nut olisivat virk·ka·neet ei olisi virk·ka·nut eivät olisi virk·ka·neet
str. bierna virk·e·ttäisiin ei virk·e·ttäisi str. bierna olisi virk·e·tty ei olisi virk·e·tty
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy perfekt
twierdzenie przeczenie twierdzenie przeczenie
osoba lp lm lp lm osoba lp lm lp lm
1. virk·ka·kaamme älkäämme virk·ka·ko 1. olkaamme virk·ka·neet älkäämme olko virk·ka·neet
2. virk·a virk·ka·kaa älä virk·a älkää virk·ka·ko 2. ole virk·ka·nut olkaa virk·ka·neet älä ole virk·ka·nut älkää olko virk·ka·neet
3. virk·ka·koon virk·ka·koot älköön virk·ka·ko älkööt virk·ka·ko 3. olkoon virk·ka·nut olkoot virk·ka·neet älköön olko virk·ka·nut älkööt ole virk·ka·neet
str. bierna virk·e·ttäköön älköön virk·e·ttäkö str. bierna olkoon virk·e·tty älköön olko virk·e·tty
tryb potencjalny
czas teraźniejszy perfekt
twierdzenie przeczenie twierdzenie przeczenie
osoba lp lm lp lm osoba lp lm lp lm
1. virk·ka·nen virk·ka·nemme en virk·ka·ne emme virk·ka·ne 1. lienen virk·ka·nut lienemme virk·ka·neet en liene virk·ka·nut emme liene virk·ka·neet
2. virk·ka·net virk·ka·nette et virk·ka·ne ette virk·ka·ne 2. lienet virk·ka·nut lienette virk·ka·neet et liene virk·ka·nut ette liene virk·ka·neet
3. virk·ka·nee virk·ka·nevat ei virk·ka·ne eivät virk·ka·ne 3. lienee virk·ka·nut lienevät virk·ka·neet ei liene virk·ka·nut eivät liene virk·ka·neet
str. bierna virk·e·ttäneen ei virk·e·ttäne str. bierna lienee virk·e·tty ei liene virk·e·tty


Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik imiesłowy
str. czynna str. bierna str. czynna str. bierna
I virk‧kaa cz. teraźniejszego virk‧ka‧va virk‧e‧ttava
rozszerzony I virk‧kaakseen2 cz. przeszłego virk·ka·nut virk·e·tty
II inessivus virk‧ka‧essa1 virk‧e‧ttaessa sprawcy virk‧ka‧ma1, 3
instructivus virk‧ka‧en przeczący virk‧ka‧maton
III inessivus virk‧ka‧massa 1) Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym.

2) Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej.
3) Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.

elativus virk‧ka‧masta
illativus virk‧ka‧maan
adessivus virk‧ka‧malla
abessivus virk‧ka‧matta
instructivus virk‧ka‧man virk‧e‧ttaman
IV mianownik virk‧ka‧minen
partitivus virk‧ka‧mista
V virk‧ka‧maisillan2