| zakończone na -ppaa (pp → p)
Przykład poniżej: bezokolicznik tappaa, temat tap-.
|
| tryb oznajmujący
|
| czas teraźniejszy
|
perfekt
|
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
| osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
| 1.
|
tap·a·n
|
tap·a·mme
|
en tap·a
|
emme tap·a
|
1.
|
olen tap·pa·nut
|
olemme tap·pa·neet
|
en ole tap·pa·nut
|
emme ole tap·pa·neet
|
| 2.
|
tap·a·t
|
tap·a·tte
|
et tap·a
|
ette tap·a
|
2.
|
olet tap·pa·nut
|
olette tap·pa·neet
|
et ole tap·pa·nut
|
ette ole tap·pa·neet
|
| 3.
|
tap·pa·a
|
tap·pa·vat
|
ei tap·a
|
eivät tap·a
|
3.
|
on tap·pa·nut
|
ovat tap·pa·neet
|
ei ole tap·pa·nut
|
eivät ole tap·pa·neet
|
| str. bierna
|
tap·e·taan
|
ei tap·e·ta
|
str. bierna
|
on tap·e·ttu
|
ei ole tap·e·ttu
|
| imperfekt
|
czas zaprzeszły
|
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
| osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
| 1.
|
tap·o·in
|
tap·o·imme
|
en tap·pa·nut
|
emme tap·pa·neet
|
1.
|
olin tap·pa·nut
|
olimme tap·pa·neet
|
en ollut tap·pa·nut
|
emme olleet tap·pa·neet
|
| 2.
|
tap·o·it
|
tap·o·itte
|
et tap·pa·nut
|
ette tap·pa·neet
|
2.
|
olit tap·pa·nut
|
olitte tap·pa·neet
|
et ollut tap·pa·nut
|
ette olleet tap·pa·neet
|
| 3.
|
tap·po·i
|
tap·po·ivat
|
ei tap·pa·nut
|
eivät tap·pa·neet
|
3.
|
oli tap·pa·nut
|
olivat tap·pa·neet
|
ei ollut tap·pa·nut
|
eivät olleet tap·pa·neet
|
| str. bierna
|
tap·e·ttiin
|
ei tap·e·ttu
|
str. bierna
|
oli tap·e·ttu
|
ei ollut tap·e·ttu
|
| tryb warunkowy
|
| czas teraźniejszy
|
perfekt
|
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
| osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
| 1.
|
tap·pa·isin
|
tap·pa·isimme
|
en tap·pa·isi
|
emme tap·pa·isi
|
1.
|
olisin tap·pa·nut
|
olisimme tap·pa·neet
|
en olisi tap·pa·nut
|
emme olisi tap·pa·neet
|
| 2.
|
tap·pa·isit
|
tap·pa·isitte
|
et tap·pa·isi
|
ette tap·pa·isi
|
2.
|
olisit tap·pa·nut
|
olisitte tap·pa·neet
|
et olisi tap·pa·nut
|
ette olisi tap·pa·neet
|
| 3.
|
tap·pa·isi
|
tap·pa·isivat
|
ei tap·pa·isi
|
eivät tap·pa·isi
|
3.
|
olisi tap·pa·nut
|
olisivat tap·pa·neet
|
ei olisi tap·pa·nut
|
eivät olisi tap·pa·neet
|
| str. bierna
|
tap·e·ttaisiin
|
ei tap·e·ttaisi
|
str. bierna
|
olisi tap·e·ttu
|
ei olisi tap·e·ttu
|
| tryb rozkazujący
|
| czas teraźniejszy
|
perfekt
|
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
| osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
| 1.
|
–
|
tap·pa·kaamme
|
–
|
älkäämme tap·pa·ko
|
1.
|
–
|
olkaamme tap·pa·neet
|
–
|
älkäämme olko tap·pa·neet
|
| 2.
|
tap·a
|
tap·pa·kaa
|
älä tap·a
|
älkää tap·pa·ko
|
2.
|
ole tap·pa·nut
|
olkaa tap·pa·neet
|
älä ole tap·pa·nut
|
älkää olko tap·pa·neet
|
| 3.
|
tap·pa·koon
|
tap·pa·koot
|
älköön tap·pa·ko
|
älkööt tap·pa·ko
|
3.
|
olkoon tap·pa·nut
|
olkoot tap·pa·neet
|
älköön olko tap·pa·nut
|
älkööt ole tap·pa·neet
|
| str. bierna
|
tap·e·ttakoon
|
älköön tap·e·ttako
|
str. bierna
|
olkoon tap·e·ttu
|
älköön olko tap·e·ttu
|
| tryb potencjalny
|
| czas teraźniejszy
|
perfekt
|
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
| osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
| 1.
|
tap·pa·nen
|
tap·pa·nemme
|
en tap·pa·ne
|
emme tap·pa·ne
|
1.
|
lienen tap·pa·nut
|
lienemme tap·pa·neet
|
en liene tap·pa·nut
|
emme liene tap·pa·neet
|
| 2.
|
tap·pa·net
|
tap·pa·nette
|
et tap·pa·ne
|
ette tap·pa·ne
|
2.
|
lienet tap·pa·nut
|
lienette tap·pa·neet
|
et liene tap·pa·nut
|
ette liene tap·pa·neet
|
| 3.
|
tap·pa·nee
|
tap·pa·nevat
|
ei tap·pa·ne
|
eivät tap·pa·ne
|
3.
|
lienee tap·pa·nut
|
lienevät tap·pa·neet
|
ei liene tap·pa·nut
|
eivät liene tap·pa·neet
|
| str. bierna
|
tap·e·ttaneen
|
ei tap·e·ttane
|
str. bierna
|
lienee tap·e·ttu
|
ei liene tap·e·ttu
|
| Formy odczasownikowe
|
| bezokoliczniki/odsłownik
|
imiesłowy
|
|
|
str. czynna
|
str. bierna
|
|
str. czynna
|
str. bierna
|
| I
|
taptaa
|
cz. teraźniejszego
|
tap‧pa‧va
|
tap‧e‧ttava
|
| rozszerzony I
|
taptaakseen2
|
cz. przeszłego
|
tap·pa·nut
|
tap·e·ttu
|
| II
|
inessivus
|
tap‧pa‧essa1
|
tap‧e‧ttaessa
|
sprawcy
|
tap‧pa‧ma1, 3
|
| instructivus
|
tap‧pa‧en
|
–
|
przeczący
|
tap‧pa‧maton
|
| III
|
inessivus
|
tap‧pa‧massa
|
–
|
1) Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym.
2) Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej.
3) Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
|
| elativus
|
tap‧pa‧masta
|
–
|
| illativus
|
tap‧pa‧maan
|
–
|
| adessivus
|
tap‧pa‧malla
|
–
|
| abessivus
|
tap‧pa‧matta
|
–
|
| instructivus
|
tap‧pa‧man
|
tap‧e‧ttaman
|
| IV
|
mianownik
|
tap‧pa‧minen
|
| partitivus
|
tap‧pa‧mista
|
| V
|
tap‧pa‧maisillan2
|
|
| zakończone na -ttaa (tt → t)
Przykład poniżej: bezokolicznik laittaa, temat lait-.
|
| tryb oznajmujący
|
| czas teraźniejszy
|
perfekt
|
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
| osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
| 1.
|
lait·a·n
|
lait·a·mme
|
en lait·a
|
emme lait·a
|
1.
|
olen lait·ta·nut
|
olemme lait·ta·neet
|
en ole lait·ta·nut
|
emme ole lait·ta·neet
|
| 2.
|
lait·a·t
|
lait·a·tte
|
et lait·a
|
ette lait·a
|
2.
|
olet lait·ta·nut
|
olette lait·ta·neet
|
et ole lait·ta·nut
|
ette ole lait·ta·neet
|
| 3.
|
lait·ta·a
|
lait·ta·vat
|
ei lait·a
|
eivät lait·a
|
3.
|
on lait·ta·nut
|
ovat lait·ta·neet
|
ei ole lait·ta·nut
|
eivät ole lait·ta·neet
|
| str. bierna
|
lait·e·taan
|
ei lait·e·ta
|
str. bierna
|
on lait·e·ttu
|
ei ole lait·e·ttu
|
| imperfekt
|
czas zaprzeszły
|
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
| osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
| 1.
|
lait·o·in
|
lait·o·imme
|
en lait·ta·nut
|
emme lait·ta·neet
|
1.
|
olin lait·ta·nut
|
olimme lait·ta·neet
|
en ollut lait·ta·nut
|
emme olleet lait·ta·neet
|
| 2.
|
lait·o·it
|
lait·o·itte
|
et lait·ta·nut
|
ette lait·ta·neet
|
2.
|
olit lait·ta·nut
|
olitte lait·ta·neet
|
et ollut lait·ta·nut
|
ette olleet lait·ta·neet
|
| 3.
|
lait·to·i
|
lait·to·ivat
|
ei lait·ta·nut
|
eivät lait·ta·neet
|
3.
|
oli lait·ta·nut
|
olivat lait·ta·neet
|
ei ollut lait·ta·nut
|
eivät olleet lait·ta·neet
|
| str. bierna
|
lait·e·ttiin
|
ei lait·e·ttu
|
str. bierna
|
oli lait·e·ttu
|
ei ollut lait·e·ttu
|
| tryb warunkowy
|
| czas teraźniejszy
|
perfekt
|
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
| osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
| 1.
|
lait·ta·isin
|
lait·ta·isimme
|
en lait·ta·isi
|
emme lait·ta·isi
|
1.
|
olisin lait·ta·nut
|
olisimme lait·ta·neet
|
en olisi lait·ta·nut
|
emme olisi lait·ta·neet
|
| 2.
|
lait·ta·isit
|
lait·ta·isitte
|
et lait·ta·isi
|
ette lait·ta·isi
|
2.
|
olisit lait·ta·nut
|
olisitte lait·ta·neet
|
et olisi lait·ta·nut
|
ette olisi lait·ta·neet
|
| 3.
|
lait·ta·isi
|
lait·ta·isivat
|
ei lait·ta·isi
|
eivät lait·ta·isi
|
3.
|
olisi lait·ta·nut
|
olisivat lait·ta·neet
|
ei olisi lait·ta·nut
|
eivät olisi lait·ta·neet
|
| str. bierna
|
lait·e·ttaisiin
|
ei lait·e·ttaisi
|
str. bierna
|
olisi lait·e·ttu
|
ei olisi lait·e·ttu
|
| tryb rozkazujący
|
| czas teraźniejszy
|
perfekt
|
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
| osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
| 1.
|
–
|
lait·ta·kaamme
|
–
|
älkäämme lait·ta·ko
|
1.
|
–
|
olkaamme lait·ta·neet
|
–
|
älkäämme olko lait·ta·neet
|
| 2.
|
lait·a
|
lait·ta·kaa
|
älä lait·a
|
älkää lait·ta·ko
|
2.
|
ole lait·ta·nut
|
olkaa lait·ta·neet
|
älä ole lait·ta·nut
|
älkää olko lait·ta·neet
|
| 3.
|
lait·ta·koon
|
lait·ta·koot
|
älköön lait·ta·ko
|
älkööt lait·ta·ko
|
3.
|
olkoon lait·ta·nut
|
olkoot lait·ta·neet
|
älköön olko lait·ta·nut
|
älkööt ole lait·ta·neet
|
| str. bierna
|
lait·e·ttakoon
|
älköön lait·e·ttako
|
str. bierna
|
olkoon lait·e·ttu
|
älköön olko lait·e·ttu
|
| tryb potencjalny
|
| czas teraźniejszy
|
perfekt
|
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
| osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
| 1.
|
lait·ta·nen
|
lait·ta·nemme
|
en lait·ta·ne
|
emme lait·ta·ne
|
1.
|
lienen lait·ta·nut
|
lienemme lait·ta·neet
|
en liene lait·ta·nut
|
emme liene lait·ta·neet
|
| 2.
|
lait·ta·net
|
lait·ta·nette
|
et lait·ta·ne
|
ette lait·ta·ne
|
2.
|
lienet lait·ta·nut
|
lienette lait·ta·neet
|
et liene lait·ta·nut
|
ette liene lait·ta·neet
|
| 3.
|
lait·ta·nee
|
lait·ta·nevat
|
ei lait·ta·ne
|
eivät lait·ta·ne
|
3.
|
lienee lait·ta·nut
|
lienevät lait·ta·neet
|
ei liene lait·ta·nut
|
eivät liene lait·ta·neet
|
| str. bierna
|
lait·e·ttaneen
|
ei lait·e·ttane
|
str. bierna
|
lienee lait·e·ttu
|
ei liene lait·e·ttu
|
| Formy odczasownikowe
|
| bezokoliczniki/odsłownik
|
imiesłowy
|
|
|
str. czynna
|
str. bierna
|
|
str. czynna
|
str. bierna
|
| I
|
laittaa
|
cz. teraźniejszego
|
lait‧ta‧va
|
lait‧e‧ttava
|
| rozszerzony I
|
laittaakseen2
|
cz. przeszłego
|
lait·ta·nut
|
lait·e·ttu
|
| II
|
inessivus
|
lait‧ta‧essa1
|
lait‧e‧ttaessa
|
sprawcy
|
lait‧ta‧ma1, 3
|
| instructivus
|
lait‧ta‧en
|
–
|
przeczący
|
lait‧ta‧maton
|
| III
|
inessivus
|
lait‧ta‧massa
|
–
|
1) Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym.
2) Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej.
3) Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
|
| elativus
|
lait‧ta‧masta
|
–
|
| illativus
|
lait‧ta‧maan
|
–
|
| adessivus
|
lait‧ta‧malla
|
–
|
| abessivus
|
lait‧ta‧matta
|
–
|
| instructivus
|
lait‧ta‧man
|
lait‧e‧ttaman
|
| IV
|
mianownik
|
lait‧ta‧minen
|
| partitivus
|
lait‧ta‧mista
|
| V
|
lait‧ta‧maisillan2
|
|
| zakończone na -kaa (k → –)
Przykład poniżej: bezokolicznik alkaa, temat al-.
|
| tryb oznajmujący
|
| czas teraźniejszy
|
perfekt
|
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
| osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
| 1.
|
al·a·n
|
al·a·mme
|
en al·a
|
emme al·a
|
1.
|
olen al·ka·nut
|
olemme al·ka·neet
|
en ole al·ka·nut
|
emme ole al·ka·neet
|
| 2.
|
al·a·t
|
al·a·tte
|
et al·a
|
ette al·a
|
2.
|
olet al·ka·nut
|
olette al·ka·neet
|
et ole al·ka·nut
|
ette ole al·ka·neet
|
| 3.
|
al·ka·a
|
al·ka·vat
|
ei al·a
|
eivät al·a
|
3.
|
on al·ka·nut
|
ovat al·ka·neet
|
ei ole al·ka·nut
|
eivät ole al·ka·neet
|
| str. bierna
|
al·e·taan
|
ei al·e·ta
|
str. bierna
|
on al·e·ttu
|
ei ole al·e·ttu
|
| imperfekt
|
czas zaprzeszły
|
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
| osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
| 1.
|
al·o·in
|
al·o·imme
|
en al·ka·nut
|
emme al·ka·neet
|
1.
|
olin al·ka·nut
|
olimme al·ka·neet
|
en ollut al·ka·nut
|
emme olleet al·ka·neet
|
| 2.
|
al·o·it
|
al·o·itte
|
et al·ka·nut
|
ette al·ka·neet
|
2.
|
olit al·ka·nut
|
olitte al·ka·neet
|
et ollut al·ka·nut
|
ette olleet al·ka·neet
|
| 3.
|
al·ko·i
|
al·ko·ivat
|
ei al·ka·nut
|
eivät al·ka·neet
|
3.
|
oli al·ka·nut
|
olivat al·ka·neet
|
ei ollut al·ka·nut
|
eivät olleet al·ka·neet
|
| str. bierna
|
al·e·ttiin
|
ei al·e·ttu
|
str. bierna
|
oli al·e·ttu
|
ei ollut al·e·ttu
|
| tryb warunkowy
|
| czas teraźniejszy
|
perfekt
|
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
| osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
| 1.
|
al·ka·isin
|
al·ka·isimme
|
en al·ka·isi
|
emme al·ka·isi
|
1.
|
olisin al·ka·nut
|
olisimme al·ka·neet
|
en olisi al·ka·nut
|
emme olisi al·ka·neet
|
| 2.
|
al·ka·isit
|
al·ka·isitte
|
et al·ka·isi
|
ette al·ka·isi
|
2.
|
olisit al·ka·nut
|
olisitte al·ka·neet
|
et olisi al·ka·nut
|
ette olisi al·ka·neet
|
| 3.
|
al·ka·isi
|
al·ka·isivat
|
ei al·ka·isi
|
eivät al·ka·isi
|
3.
|
olisi al·ka·nut
|
olisivat al·ka·neet
|
ei olisi al·ka·nut
|
eivät olisi al·ka·neet
|
| str. bierna
|
al·e·ttaisiin
|
ei al·e·ttaisi
|
str. bierna
|
olisi al·e·ttu
|
ei olisi al·e·ttu
|
| tryb rozkazujący
|
| czas teraźniejszy
|
perfekt
|
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
| osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
| 1.
|
–
|
al·ka·kaamme
|
–
|
älkäämme al·ka·ko
|
1.
|
–
|
olkaamme al·ka·neet
|
–
|
älkäämme olko al·ka·neet
|
| 2.
|
al·a
|
al·ka·kaa
|
älä al·a
|
älkää al·ka·ko
|
2.
|
ole al·ka·nut
|
olkaa al·ka·neet
|
älä ole al·ka·nut
|
älkää olko al·ka·neet
|
| 3.
|
al·ka·koon
|
al·ka·koot
|
älköön al·ka·ko
|
älkööt al·ka·ko
|
3.
|
olkoon al·ka·nut
|
olkoot al·ka·neet
|
älköön olko al·ka·nut
|
älkööt ole al·ka·neet
|
| str. bierna
|
al·e·ttakoon
|
älköön al·e·ttako
|
str. bierna
|
olkoon al·e·ttu
|
älköön olko al·e·ttu
|
| tryb potencjalny
|
| czas teraźniejszy
|
perfekt
|
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
|
twierdzenie
|
przeczenie
|
| osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
osoba
|
lp
|
lm
|
lp
|
lm
|
| 1.
|
al·ka·nen
|
al·ka·nemme
|
en al·ka·ne
|
emme al·ka·ne
|
1.
|
lienen al·ka·nut
|
lienemme al·ka·neet
|
en liene al·ka·nut
|
emme liene al·ka·neet
|
| 2.
|
al·ka·net
|
al·ka·nette
|
et al·ka·ne
|
ette al·ka·ne
|
2.
|
lienet al·ka·nut
|
lienette al·ka·neet
|
et liene al·ka·nut
|
ette liene al·ka·neet
|
| 3.
|
al·ka·nee
|
al·ka·nevat
|
ei al·ka·ne
|
eivät al·ka·ne
|
3.
|
lienee al·ka·nut
|
lienevät al·ka·neet
|
ei liene al·ka·nut
|
eivät liene al·ka·neet
|
| str. bierna
|
al·e·ttaneen
|
ei al·e·ttane
|
str. bierna
|
lienee al·e·ttu
|
ei liene al·e·ttu
|
| Formy odczasownikowe
|
| bezokoliczniki/odsłownik
|
imiesłowy
|
|
|
str. czynna
|
str. bierna
|
|
str. czynna
|
str. bierna
|
| I
|
alkaa
|
cz. teraźniejszego
|
al‧ka‧va
|
al‧e‧ttava
|
| rozszerzony I
|
alkaakseen2
|
cz. przeszłego
|
al·ka·nut
|
al·e·ttu
|
| II
|
inessivus
|
al‧ka‧essa1
|
al‧e‧ttaessa
|
sprawcy
|
al‧ka‧ma1, 3
|
| instructivus
|
al‧ka‧en
|
–
|
przeczący
|
al‧ka‧maton
|
| III
|
inessivus
|
al‧ka‧massa
|
–
|
1) Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym.
2) Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej.
3) Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
|
| elativus
|
al‧ka‧masta
|
–
|
| illativus
|
al‧ka‧maan
|
–
|
| adessivus
|
al‧ka‧malla
|
–
|
| abessivus
|
al‧ka‧matta
|
–
|
| instructivus
|
al‧ka‧man
|
al‧e‧ttaman
|
| IV
|
mianownik
|
al‧ka‧minen
|
| partitivus
|
al‧ka‧mista
|
| V
|
al‧ka‧maisillan2
|
|
