Aneks:Cztery rogi
Cztery rogi, a dokładniej 四角号码检字法, czyli metoda wyszukiwania kodu znaku poprzez cztery rogi to jedna z pierwszych standaryzowanych metod wprowadzania znaków chińskich (hanzi), pierwotnie opracowana w latach 20tych XX wieku na potrzeby ułatwienia pracy telegrafistów.
Metoda opiera się na „rozbijaniu” znaku na cztery rogi, czyli cztery wizualne części: lewą górną, prawą górną, lewą dolną i prawą dolną (zawsze w tej kolejności). Konkretnym kształtom znajdującym się w każdym rogu przypisuje się cyfrę od 0 do 9 (np. 1 to pozioma kreska, a 2 - pionowa), tworząc 4 cyfrowy „kod” znaku. Dodatkowo, jeśli w środku znajduje się jakaś istotna część, indeksem dolnym można dopisać 5 cyfrę.
Przykładowo, na ilustracji widzimy „kodowanie” 法:
- lewy górny róg ma kropkę (3),
- prawy górny róg ma krzyż (4),
- lewy dolny róg ma „poziomą” kreskę (1),
- prawy dolny róg ma kropkę (3),
- w środku znaku jest pozioma kreska (1).
Stąd znak ten koduje się jako 34131.
Na potrzeby tej metody kodowania powstał wiersz-mnemonika nazywany 笔画号码歌 (=„piosenka o cyfrach i pociągnięciach pędzla”), ułatwiający zapamiętanie kształtów, które trzeba zidentyfikować w znaku, do dziś zresztą, z pewnymi modyfikacjami, używany.
Obecnie, metoda czterech rogów wykorzystywana jest głównie w środowisku akademickim i przy obrabianiu dużych zbiorów znaków. W użyciu codziennym wyparły ją inne, bardziej intuicyjne metody, w tym te oparte o bopomofo i pinyin, ale też Cangjie.