Wikisłownik

Andromacha

Andromacha (język polski)

edytuj
 
Andromacha (1.1)
wymowa:
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) mit. gr. postać z mitów i literatury starogreckiej, córka króla Eetiona, żona Hektora, matka Astyanaksa; archetyp matki i żony cierpiącej jako ofiara wojny; zob. też Andromacha (mitologia) w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikAndromachaAndromachy
dopełniaczAndromachyAndromach
celownikAndromaszeAndromachom
biernikAndromachęAndromachy
narzędnikAndromachąAndromachami
miejscownikAndromaszeAndromachach
wołaczAndromachoAndromachy
przykłady:
(1.1) Gdy przeszedłszy przez miasto, był pod Skajską Bramą • I w pole trzeba było iść drogą tąż samą, • Tam bogato posażna zabiega mu żona, • Andromacha, wielkiego córa Etijona, • Który dziedziczył Teby lasami okryte, • Nad Kiliki trzymając berło znakomite.[1] (sic!)
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) postać
hiponimy:
holonimy:
(1.1) mitologia grecka
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
gr. Ἀνδρομάχη < gr. ἀνήρ + μάχη → człowiek + walka
uwagi:
zob. też Andromacha w Wikipedii
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Homer Iliada, tłum. Franciszek Ksawery Dmochowski

Andromacha (język słowacki)

edytuj
 
Andromacha (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) mit. gr. Andromacha[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) Andromaché, Andromache
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
gr. Ἀνδρομάχη
uwagi:
źródła:
  1. ↑   Hasło „Andromacha” w: Encyclopaedia Beliana, Centrum spoločných činností Slovenskej akadémie vied, Encyklopedický ústav.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=Andromacha&oldid=8283221”