Albańczyk

Albańczyk (język polski)

wymowa:

​, IPA: [alˈbãj̃n͇ʧ̑ɨk], AS: [albãĩ ̯ṇčyk], zjawiska fonetyczne: nazal.• rozs. artyk.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) etn. człowiek narodowości albańskiej, obywatel Albanii, mieszkaniec Albanii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Albańczyk	Albańczycy
dopełniacz	Albańczyka	Albańczyków
celownik	Albańczykowi	Albańczykom
biernik	Albańczyka	Albańczyków
narzędnik	Albańczykiem	Albańczykami
miejscownik	Albańczyku	Albańczykach
wołacz	Albańczyku	Albańczycy

przykłady:

(1.1) Zabrałam się z jakimś Albańczykiem wracającym do siebie do Tirany.

składnia:

kolokacje:

(1.1) Albańczyk kosowski

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) Europejczyk

hiponimy:

(1.1) tirańczyk

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Albania ż, albański mrz

forma żeńska Albanka ż

przym. albański

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• albański: (1.1) shqiptar m
• angielski: (1.1) Albanian
• arabski: (1.1) ألباني m / الباني m
• białoruski: (1.1) албанец m
• bułgarski: (1.1) албанец m
• chorwacki: (1.1) Albanac m
• czeski: (1.1) Albánec m
• dolnołużycki: (1.1) Albanaŕ m
• duński: (1.1) albaner w
• esperanto: (1.1) albano
• francuski: (1.1) Albanais m
• hiszpański: (1.1) albanés m
• interlingua: (1.1) albaniano, albanese
• islandzki: (1.1) Albani m
• jidysz: (1.1) אַלבאַנער m (albaner)
• kataloński: (1.1) albanès m
• litewski: (1.1) albanas m
• łotewski: (1.1) albānis m
• niemiecki: (1.1) Albaner m
• norweski (bokmål): (1.1) albaner m
• norweski (nynorsk): (1.1) albanar m
• nowogrecki: (1.1) Αλβανός m
• rosyjski: (1.1) албанец m
• slovio: (1.1) Albanic (Албаниц)
• słowacki: (1.1) Albánec m
• szwedzki: (1.1) alban w
• ukraiński: (1.1) албанець m
• węgierski: (1.1) albán
• włoski: (1.1) albanese m

źródła: