š¤š¤ (język fenicki) edytuj

transliteracja:
(1.1) bn
wymowa:
(1.1) bin
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) syn[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) š¤š¤ š¤š¤ ā†’ wnuk (= syn syna)
synonimy:
(1.1) š¤š¤‰š¤
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) od protosemickiego *bin-
(1.1) por. arab. ŲØŁ† ,Ų§ŲØŁ†, hebr. בן, malt. iben
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Fenicki - Rodzina
ÅŗrĆ³dła: