(1.1) 河 używane jest w nazwach własnych rzek, przy czym nazwa poprzedza 河 (patrz: kolokacje); co istotne, 河 absolutnie nie można pominąć, nawet w kontekstach, gdzie w języku polskim użyto by tylko nazwy własnej:
w języku polskim powiemy „Jestem nad Wisłą.” → to, że mowa o rzece wynika z kontekstu (m.in. użycia przyimka nad), a samo słowo rzeka jest pomijalne
w języku chińskim konieczne jest użycie pełnego terminu 维斯瓦河 → poprawne gramatycznie i językowo zdanie to: „我在维斯瓦河上。”
(1.1) klasyfikator: 条 (tiáo) lub 道 (dào); 一条河 → jedna rzeka, 一道河 → jedna droga rzeczna, trasa żeglowna na rzece
historycznie, 河 było terminem tożsamym z (utworzonym znacznie później) 黄河 - największa rzeka północnych Chin nazywała się po prostu „rzeka” w lokalnym dialekcie proto-chińskim; analogicznie 长江 (Jangcy), czyli największa rzeka południa pierwotnie nazywała się „rzeką” (江) w innym dialekcie, powszechnym na południu obecnych Chin; stąd 河 i 江 funkcjonują jako synonimy, chociaż w nazewnictwie lokalnym 河 częściej używa się odnośnie rzek na północy, a 江 tych na południu, np. Liao He = 辽河 vs Xi Jiang = 西江; oczywiście, nie jest to żelazna zasada lingwistyczna, a jedynie obyczaj i pozostałość czasów antycznych; co więcej, niektórzy lingwiści wiążą użycie tych terminów także z długością rzeki, wolumenem przepływającej wody i jej nurtem, czy nawet jej "starością" (tj. kiedy i przez kogo została pierwszy raz opisana), chociaż reguły te nie są jasne, a sam wybór między użyciem 河 oraz 江 w zdaniu ma raczej charakter regionalizmu