北方

北方 (język chiński standardowy)

zapis:

uproszcz. i trad. 北方

wymowa:

pinyin běifāng (bei3fang1); zhuyin ㄅㄟˇㄈㄤ

​

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) geogr. północ, północna część kraju/regionu/kontynentu

przymiotnik

(2.1) północny (leżący na północy)

(2.2) borealny

odmiana:

przykłady:

(1.1) 在北方伊斯兰国控制了道路，检查站，火车站。(zài běifāng yīsīlán guó kòngzhìle dàolù jiǎncházhàn huǒchēzhàn) → Na północy ISIS kontroluje drogi, punkty kontrolne i stacje kolejowe.

(1.1) 北方和南方之间的天然边界是波托马克河。(běifāng hé nánfāng zhī jiān de tiānrán biānjiè shì bōtuōmǎkè hé) → Naturalną granicą między północą a południem jest Potomak.

(2.1) 北方国家的政府代表已把气候变化问题定为政策重点。(běifāng guójiā de zhèngfǔ dàibiǎo yǐ bǎ qìhòu biànhuà wèntí dìng wéi zhèngcè zhòngdiǎn) → Przedstawiciele rządów w krajach północnych uznali zmianę klimatu za priorytet polityczny.

(2.2) 俄罗斯的北方森林当属世界之最。(èluósī de běifāng sēnlín dāng shǔ shìjiè zhī zuì) → Lasy borealne Rosji należą do największych na świecie.

składnia:

(1.1) klasyfikator: brak

kolokacje:

(2.1) 北方话 → dialekt północny (języka chińskiego)

(2.2) 北方森林 → las borealny

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

złożenia:

wyrazy pokrewne:

rzecz. 北方人 • 北方邦, 北

związki frazeologiczne:

etymologia:

chiń. 北 + 方 → północ + region

uwagi:

HSK: 2

źródła: