ἰδιώτης (język starogrecki) edytuj

transliteracja:
idiṓtēs
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) plebejusz
(1.2) ignorant, idiota
(1.3) laik[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. ἴδιος
związki frazeologiczne:
etymologia:
gr. ἴδιος + -ώτης (ídios + -ṓtēs)
źródłosłów dla ang. idiot, franc. idiot, gruz. იდიოტი, hebr. הדיוט, hiszp. idiota, niderl. idioot, łac. idiota, niem. Idiot, n.gr. ιδιώτης, pol. idiota, port. idiota, ros. идиот, szw. idiot, wł. idiota
uwagi:
źródła:
  1. Zofia Abramowiczówna, Włodzimierz Appel, Słownik polsko-starogrecki, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń 2023, ISBN 978-83-231-5079-4, s. 182.