ἐπίσκοπος

ἐπίσκοπος (język starogrecki)

transliteracja:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) obserwator, stróż

(1.2) zwiadowca

(1.3) nadzorca

(1.4) rel. biskup

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. ἐπι- + σκοπός •źródłosłów dla alb. ipeshkv, alb. peshkop, ang. bishop, arab. أسقف, białor. епіскап, bret. eskob, bułg. епископ, czes. biskup, dalmatyński pascu, duń. biskop, fiń. piispa, fiń. pispa, franc. évêque, friu. vescul, galic. bispo, gruz. ეპისკოპოსი, niderl. bisschop, haw. pīhopa, hiszp. obispo, ind. biskop, irl. easpag, isl. biskup, jap. ビショップ, katal. bisbe, kaz. епископ, kirg. епископ, kor. 비숍, litew. vyskupas, łac. episcopus, łac. *ebiscopus, łac. *biscopus, łot. bīskaps, mac. епископ, malt. isqof, niem. Bischof, n.gr. επίσκοπος, orm. եպիսկոպոս, pol. biskup, port. bispo, port. epíscopo, prow. avesque, romansz uvestg, ros. епископ, sardyński obíscu, serbsko-chorwacki episkop, swn. biscof, st.ang. biscop, st.orm. եպիսկոպոս, słc. biskup, st.franc. evesque, sycyl. vìscuvu, szw. biskop, średnioang. bishop, średnioang. bisshop, średnioang. bischop, średnioang. biscop, tagal. obispo, taj. บิชอป, tatar. епископ, tur. piskopos, tur. üskuf, ukr. єпископ, uzb. yepiskop, wal. esgob, węg. püspök, wilam. bisku̇p, wł. vescovo, wł. episcopo

uwagi:

źródła: