Wikisłownik

קעלט

קעלט (jidysz)

edytuj
transliteracja:
YIVO: kelt; polska: kelt
wymowa:
IPA: /kɛlt/; IPA: [kɛlt]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zimno, chłód, ziąb
odmiana:
(1.1) lp קעלט; lm קעלטן
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. קעלטערער
przym. קאַלט
przysł. קאַלט
związki frazeologiczne:
אַ קעלט – הינט צו פֿאַרטרײַבן → ziąb / zimno, że psa by nie wygonił[1]
etymologia:
śwn. kelte, por. niem. Kälte[2]
uwagi:
źródła:
  1. ↑ Hasło „hunt” w: Ronald Lötzsch, Jiddisches Wörterbuch, Duden, Mannheim, Lipsk, Wiedeń, Zurych 1992, ISBN 341106241X, s. 91.
  2. ↑   Hasło „Kälte” w: Digitales Wörterbuch der deutschen Sprache, Berlin-Brandenburgische Akademie der Wissenschaften.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=קעלט&oldid=7500873”