іменник (język ukraiński)

edytuj
transliteracja:
ìmennik
wymowa:
іме́нник?/i zobacz zasady wymowy ukraińskiej
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) gram. rzeczownik[1]
odmiana:
(1.1) [2]
przykłady:
(1.1) Іменник відповідає на питання: хто? що?Rzeczownik odpowiada na pytania: kto? co?
składnia:
kolokacje:
(1.1) абстра́ктний іме́нникrzeczownik abstrakcyjny
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ім'я n, іменини lm, іменинник m, іменинниця ż
przym. іменний, іменниковий, іменинний
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) zobacz też: іменникдієсловоприкметникприслівникчислівникзайменникприйменниксполучниквигукчастка
źródła:
  1. Hasło „іме́нник” w: Słownik polsko-ukraiński ukraińsko-polski (wydanie piąte, poprawione i uzupełnione), Dom Wydawniczy „Czumacki Szlach”, Kijów 2012, ISBN 966-8272-16-1, s. 356.
  2.   Hasło „іме́нник” w: Словники України online.