сполучник (język ukraiński) edytuj

transliteracja:
spolučnik
wymowa:
?/i zobacz zasady wymowy ukraińskiej
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) gram. spójnik
odmiana:
(1.1) lp сполу́чник, D. ~а; lm сполучник|и; deklinacja II, wzór A1
przykłady:
(1.1) Сполучник - це службова частина мови, не має самостійного лексичного значення.Spójnik to pomocnicza część mowy, nie ma samodzielnego znaczenia leksykalnego.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. сполучання n, сполучення n, сполучність ż, сполучуваність ż
czas. сполучати ndk., сполучатися ndk., сполучувати ndk., сполучити dk., сполучитися dk.
przym. сполучений, сполучний, сполучуваний, сполучниковий
związki frazeologiczne:
etymologia:
ukr. сполуча́ти
uwagi:
(1.1) zobacz też: іменникдієсловоприкметникприслівникчислівникзайменникприйменниксполучниквигукчастка
źródła: