сполучник

сполучник (język ukraiński)

transliteracja:

spolučnik

wymowa:

​ zobacz zasady wymowy ukraińskiej

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) gram. spójnik

odmiana:

(1.1) lp сполу́чник, D. ~а; lm сполучник|и; deklinacja II, wzór A1

przykłady:

(1.1) Сполучник - це службова частина мови, не має самостійного лексичного значення. → Spójnik to pomocnicza część mowy, nie ma samodzielnego znaczenia leksykalnego.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. сполучання n, сполучення n, сполучність ż, сполучуваність ż

czas. сполучати ndk., сполучатися ndk., сполучувати ndk., сполучити dk., сполучитися dk.

przym. сполучений, сполучний, сполучуваний, сполучниковий

związki frazeologiczne:

etymologia:

ukr. сполуча́ти

uwagi:

(1.1) zobacz też: іменник • дієслово • прикметник • прислівник • числівник • займенник • прийменник • сполучник • вигук • частка

źródła: