прамоўца

прамоўца (język białoruski)

прамоўца (1.1)

transliteracja:

pramoŭca

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) mówca (ten, kto właśnie przemawia)

(1.2) krasomówca, orator, mówca

odmiana:

(1.1-2)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	прамо́ўца	прамо́ўцы
dopełniacz	прамо́ўцы	прамо́ўцаў
celownik	прамо́ўцу	прамо́ўцам
biernik	прамо́ўцу	прамо́ўцаў
narzędnik	прамо́ўцам	прамо́ўцамі
miejscownik	прамо́ўцу	прамо́ўцах

przykłady:

(1.1) Прамоўца адступіў ад тэмы. → Mówca zboczył z tematu.

składnia:

kolokacje:

(1.2) таленавіты прамоўца → utalentowany mówca

synonimy:

(1.1) аратар

(1.2) аратар, красамоўца

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) выступальнік, выступальшчык

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. мова ż, прамова ż

czas. прамовіць dk.

przym. прамоўніцкі, прамоўны

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: