transliteracja:
pravo
wymowa:
?/i
znaczenia:

przysłówek

(1.1) prosto

rzeczownik, rodzaj nijaki

(2.1) praw. prawo (ogół przepisów)
(2.2) prawo (nauka)
(2.3) prawo (uprawnienie)
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(2.1) гражданско правонаказателно правоконституционно праворимско право
(2.2) институт по право
(2.3) право на труд / на глас / на собственост • права и задължения на гражданитеавторско правоизбирателно правопатентно право
synonimy:
antonimy:
(1.1) криво
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. права ż, правота ż, правилност ż, правило n, правилник m, правда ż, правдина ż, правдивост ż, правист m, правистка ż, правник m
przym. прав, правилен, правдив, правов, правен, правнически
przysł. правата, правичко, правичката, правилно, правдиво
tem. słow. право-
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
transliteracja:
pravo
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) prawo
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
transliteracja:
pravo
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) prawo
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
transliteracja:
pravo
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) prawo
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. правда ż
czas. править
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
transliteracja:
pravo
wymowa:
пра́во?/i zobacz zasady wymowy ukraińskiej
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) praw. prawo (zbiór przepisów)
(1.2) prawo (przywilej)
odmiana:
(1.1) lp пра́в|о, D. ~а; blm
(1.2) lp пра́в|о, D. ~а; lm прав|а́, D. прав
deklinacja II, wzór B1
przykłady:
(1.2) Ко́жна люди́на ма́є невід'є́мне пра́во на життя́.[1]Każdy człowiek ma niezbywalne prawo do życia.
(1.2) Трудови́й ко́декс визнача́є права́ та обо́в'язки працівникі́в та роботода́вців.[2]Kodeks pracy określa prawa i obowiązki pracowników i pracodawców.
składnia:
(1.2) право на що (+ B.) → prawo do czegoś (+ D.)
kolokacje:
(1.2) абсолю́тне пра́воprawo absolutne
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. правиця ż, правота ż, правило n, правильність ż, правильник m, правильниця ż, правка ż, правлення n, правитель m, правителька ż, правління n, правлінець m, правник m, правець m, правіж m
czas. правіти ndk., правішати ndk., правити ndk., правитися ndk., правувати ndk., правуватися ndk.
przym. правий, прав, правильний, правлячий, правлінський, правний, правничий, правцевий, правіжний
przysł. правильно
tem. słow. право-
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1.   Hasło „Стаття 27” w: Розділ II. ПРАВА, СВОБОДИ ТА ОБОВ'ЯЗКИ ЛЮДИНИ І ГРОМАДЯНИНА w: Верховна Рада України, Конституція України, uk.wikisource.org.
  2. Hasło „Przedmiot regulacji” w: Preambuła. Dział pierwszy. Przepisy ogólne. Rozdział I. Przepisy wstępne. Art. 1 w: Kodeks pracy. Трудовий Кодекс, C. H. Beck, 2020, ISBN 978-83-8198-443-0, s. 8-9.