луг

луг (język białoruski)

луг (1.1)

transliteracja:

lug

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) łęg, łąka (najczęściej podmokła)

(1.2) chem. ług

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) pot. лугавіна

(1.2) шчолак

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) сенажаць

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

(1.1)

rzecz. лугавіна ż

zdrobn. лужок m

przym. лугавы

(1.2)

rzecz. лугаванне n

czas. лугаваць ndk.

przym. лугавы

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

луг (język rosyjski)

луг (1.1)

transliteracja:

lug

wymowa:

​, ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) łąka

odmiana:

(1.1) lp лу́г, ~а, ~у, ~, ~ом, о ~е (на ~у́); lm ~а́, ~о́в, ~а́м, ~а́, ~а́ми, о ~а́х; w wyrażeniach przyimkowych по ~у́

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) лужайка

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. залужение n, луговик m, лужайка ż

zdrobn. лужок m

przym. луговой

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

луг (język ukraiński)

луг (1.1)

transliteracja:

lug

wymowa:

IPA: [lˈuɦ] луг zobacz zasady wymowy ukraińskiej

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) łąka

(1.2) chem. pot. ług

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	луг	лу́ги
dopełniacz	лу́гу	лу́гів
celownik	лу́гу, лу́гові	лу́гам
biernik	луг	лу́ги
narzędnik	лу́гом	лу́гами
miejscownik	на/у лу́зі	на/у лу́гах
wołacz	лу́гу	лу́ги

(1.2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	луг	лу́ги
dopełniacz	лу́гу	лу́гів
celownik	лу́гу, лу́гові	лу́гам
biernik	луг	лу́ги
narzędnik	лу́гом	лу́гами
miejscownik	на/у лу́гу	на/у лу́гах
wołacz	лу́гу	лу́ги

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) лу́ка, луго́вина, оболо́нь, dial. лаз

(1.2) dial. відмо́ка, dial. ми́тель

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

(1.1)

rzecz. лугі́вка ż, луго́вина ż

przym. лугови́й

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: