кіт

кіт (język białoruski)

кіт (1.1)

transliteracja:

kìt

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) zool. wieloryb, waleń

(1.2) przen. as, tuz (człowiek odgrywający szczególnie ważną rolę w jakiejś dziedzinie)

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) грэнландскі кіт

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Białoruski - Ssaki

źródła:

кіт (język ukraiński)

кіт (1.1)

transliteracja:

kìt

wymowa:

кіт zobacz zasady wymowy ukraińskiej

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) zool. kot

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	кіт	коти́
dopełniacz	кота́	коті́в
celownik	кото́ві, коту́	кота́м
biernik	кота́	коти́, коті́в
narzędnik	кото́м	кота́ми
miejscownik	на/у кото́ві	на/у кота́х
wołacz	ко́те	коти́

przykłady:

(1.1) Мій кіт дуже любить спати. → Mój kot bardzo lubi spać.

(1.1) Соба́ка дріма́в, дріма́в, аж зи́рк — кіт наближа́ється. → Pies drzemał, drzemał, nagle patrzy - a tu zbliża się kot.

składnia:

kolokacje:

(1.1) расовий кіт • породистий кіт • кіт нявкає • лісовий кіт

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. котко m, коток m, коточок m, кішка ż, кішечка ż, кітка ż, котеня n, котя n, котятко n, кошеня n, кошенятко n, котятина ż

zdrobn. котик m, котичок m

zgrub. котисько m, котище m, котюга m, котяра m

przym. котячий, кошачий, котиковий

związki frazeologiczne:

купувати кота в мішку → kupować kota w worku • гратися в кота й мишку → bawić się w kotka i myszkę • жити як кіт з собакою → żyć jak pies z kotem • як кіт наплакав → tyle, co kot napłakał • не вчи кота сметану їсти • пізно старого кота вчити, як мишей ловити • брати - що коти: погризуться і помиряться

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Ukraiński - Ssaki

źródła: