кулак

кулак (język białoruski)

кулак (1.1)

transliteracja:

kulak

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) pięść

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

трымаць кулакі → trzymać kciuki

etymologia:

uwagi:

źródła:

кулак (język bułgarski)

transliteracja:

kulak

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) hist. kułak

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. кулачество n

przym. кулашки

związki frazeologiczne:

etymologia:

ros. кулак

uwagi:

źródła:

кулак (język rosyjski)

кулак (1.1)

transliteracja:

kulak

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik nieżywotny, rodzaj męski

(1.1) pięść

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	кула́к	кулаки́
dopełniacz	кулака́	кулако́в
celownik	кулаку́	кулака́м
biernik	кула́к	кулаки́
narzędnik	кулако́м	кулака́ми
miejscownik	кулаке́	кулака́х

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. кулачок m

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

кулак (język ukraiński)

кулак (1.1)

transliteracja:

kulak

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) pięść

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. кулаччя n, кулачник m

zdrobn. кулача n, кулачок m

zgrub. кулацюга m, кулачище m n

czas. кулакувати ndk., кулачити ndk.

przym. кулачний, кулачковий

związki frazeologiczne:

трима́ти кулаки́

etymologia:

uwagi:

źródła: