transliteracja:
končycʹ
wymowa:
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany

(1.1) skończyć, zakończyć, ukończyć[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) кончыць пісацьskończyć pisaćкончыць універсітэтukończyć uniwersytetкончыць жыццёzakończyć życie
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. канец m, кончык m, канчатак m
czas. канчаць
przym. канцавы, канчатковы, кончаны
związki frazeologiczne:
дрэнна кончыць / кепска кончыць
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Hasło „кончыць” w: Teresa Jasińska, Albert Bartoszewicz, Kieszonkowy słownik białorusko-polski, polsko-białoruski, Wydawnictwo „Wiedza Powszechna”, Warszawa 2007, ISBN 978-83-214-1364-8, s. 153.