коваль
коваль (język ukraiński) edytuj
- transliteracja:
- kovalʹ
- wymowa:
- кова́ль zobacz zasady wymowy ukraińskiej
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- odmiana:
- (1.1) [3]
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik кова́ль ковалі́ dopełniacz коваля́ ковалі́в celownik ковале́ві, ковалю́ коваля́м biernik коваля́ ковалі́в narzędnik ковале́м коваля́ми miejscownik на/у ковале́ві, ковалю́, ковалі́ на/у коваля́х wołacz кова́лю ковалі́
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. кування n, ковкість ż, ковалиха ż, ковальчук m, коваленко m, ковалівна ż, ковальство n, ковальня ż, ковалювання n
- czas. кувати ndk., куватися ndk., ковалювати ndk.
- przym. кований, кувальний, ковкий, ковалів, ковальський
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑
Hasło „КОВА́ЛЬ” w: Словник української мови. Академічний тлумачний словник (1970—1980).
- ↑ Kwestionariusz „nadsański” S. Hrabca w: Janusz A. Rieger, Atlas ukraińskich gwar nadsańskich, t. 1, Wydział „Artes Liberales” Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2017, ISBN 978-83-63636-64-7, s. 169.
- ↑ Hasło „кова́ль” w: Словники України online.
