князь

князь (język białoruski)

transliteracja:

knâzʹ

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) książę, kniaź

(1.2) wysoki tytuł szlachecki

odmiana:

(1.1-2) D. князя C. -ю B. -я N. -ём Ms. аб -ю lm M. -і D. -ёў

przykłady:

(1.1) У пачатку пятнаццатага стагоддзя князь Вітаўт загадаў пабудаваць першы цагляны замак у Вільні. → Na początku piętnastego wieku książę Witold rozkazał wybudować pierwszy murowany zamek w Wilnie.

składnia:

kolokacje:

(1.1) Вялікі Князь Літоўскі • Полацкі князь

synonimy:

(1.1-2) герцаг

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. княства n, княжыч m, князёўна ż

forma żeńska княгіня ż

przym. княжацкі

związki frazeologiczne:

сей авёс у гразь, будзеш князь

etymologia:

prasł. *kъnędzь, od swn. kuning, od pragerm. *kuningaz

zob. ksiądz

uwagi:

źródła:

князь (język rosyjski)

transliteracja:

knâzʹ

wymowa:

​ ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) książę

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. княжна ż, княжество n

przym. княжеский

związki frazeologiczne:

etymologia:

prasł. *kъnędzь, od swn. kuning, od pragerm. *kuningaz

zob. ksiądz

uwagi:

źródła:

князь (język ukraiński)

transliteracja:

knâzʹ

wymowa:

князь zobacz zasady wymowy ukraińskiej

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) książę

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	князь	кня́зі
dopełniacz	кня́зя	кня́зів
celownik	кня́зеві, кня́зю	кня́зям
biernik	кня́зя	кня́зів
narzędnik	кня́зем	кня́зями
miejscownik	на/у кня́зеві, кня́зю, кня́зі	на/у кня́зях
wołacz	кня́зю	кня́зі

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. князі́вство n

forma żeńska княги́ня ż

przym. кня́зів

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: