книжка

книжка (język bułgarski)

transliteracja:

knižka

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) książeczka (mała książka)

(1.2) książeczka (dokument)

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.2) военна книжка → książeczka wojskowa

synonimy:

(1.1) книжле

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. книга ż, книжле n, книжност ż, книжар m, книжарство n, книжарница ż, книжнина ż, книжовност ż, книжовник m, книжник m, книжа lm

przym. книжен, книжарски, книжовен

przysł. книжно, книжовно

tem. słow. книго-

związki frazeologiczne:

etymologia:

zdrobn. od bułg. книга

uwagi:

źródła:

книжка (język rosyjski)

transliteracja:

knižka

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik nieżywotny, rodzaj żeński

(1.1) książka

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	кни́жка	кни́жки
dopełniacz	кни́жки	кни́жек
celownik	кни́жке	кни́жкам
biernik	кни́жку	кни́жки
narzędnik	кни́жкой	кни́жками
miejscownik	кни́жке	кни́жках

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. книга ż

zdrobn. книжечка ż

zgrub. книжища ż

przym. книжный

tem. słow. книго-

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

книжка (język ukraiński)

кни́жка (1.1)

кни́жка (1.2)

transliteracja:

knižka

wymowa:

кни́жка zobacz zasady wymowy ukraińskiej

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) książka

(1.2) anat. księgi

odmiana:

(1.1,1.2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	кни́жка	книжки́
dopełniacz	кни́жки	книжо́к
celownik	кни́жці	книжка́м
biernik	кни́жку	книжки́
narzędnik	кни́жкою	книжка́ми
miejscownik	на/у кни́жці	на/у книжка́х
wołacz	кни́жко	книжки́

przykłady:

(1.1) Я дуже люблю читати книжки. → Bardzo lubię czytać książki.

(1.1) Одна́, зо́всім ю́на (ма́бу́ть, ще на́віть не па́ні, а па́нночка), чита́ла кни́жку в сап'я́новій опра́ві, раз у раз з неува́жною ціка́вістю погляда́ючи туди́ й сюди́. → Jedna, całkiem młoda (prawdopodobnie nawet nie pani, a panienka), czytała książkę w safianowej oprawie, raz po raz spoglądając tu i tam z nieuważną ciekawością.

składnia:

kolokacje:

(1.1) читати книжку • : (1.1) абонува́ти книжки́ → abonować książki

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. книга ż, книгарня ż, книгар m, книжність ż, книжник m, книжниця ż

zdrobn. книжчина ż, книжечка ż

przym. книжковий, книжний

przysł. книжно

tem. słow. книго-

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: