знішчальнік

знішчальнік (język białoruski)

transliteracja:

znìščalʹnìk

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) wojsk. myśliwiec

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	знішча́льнік	знішча́льнікі
dopełniacz	знішча́льніка	знішча́льнікаў
celownik	знішча́льніку	знішча́льнікам
biernik	знішча́льніка	знішча́льнікаў
narzędnik	знішча́льнікам	знішча́льнікамі
miejscownik	знішча́льніку	знішча́льніках

przykłady:

(1.1) Першага верасня тысяча дзевяцьсот трыццаць дзевятага года без аб'яўлення вайны германскія танкі, бамбардзіроўшчыкі, знішчальнікі, пяхота, браняносцы заатакавалі Польшчу. → Pierwszego września tysiąc dziewięćset trzydziestego dziewiątego roku bez wypowiedzenia wojny niemieckie czołgi, bombowce, myśliwce, piechota, pancerniki zaatakowały Polskę.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. знішчальнасць ż, знішчальніца ż, знішчэнне n

czas. знішчаць ndk., знішчыць dk.

przym. знішчальны

przysł. знішчальна

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: