дідусь

дідусь (język ukraiński)

transliteracja:

dìdusʹ

wymowa:

діду́сь^ⓘ zobacz zasady wymowy ukraińskiej

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) pieszcz. dziadziuś, dziadzio, dziadunio

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	діду́сь	дідусі́
dopełniacz	дідуся́	дідусі́в
celownik	дідусе́ві, дідусю́	дідуся́м
biernik	дідуся́	дідусі́в
narzędnik	дідусе́м	дідуся́ми
miejscownik	на/у дідусе́ві, дідусю́, дідусі́	на/у дідуся́х
wołacz	діду́сю	дідусі́

przykłady:

(1.1) Мій дідусь живе на селі. → Mój dziadziuś mieszka na wsi.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) бабу́ся

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. дід m, дідунь m, дідуньо m, дідок m, дідочок m, дідисько m, дідище m, дідуга m, дідуган m, дідо m, дідонько m, дідівство n, дідівщина ż, дідизна ż, дідич m, дідичка ż

czas. дідувати ndk.

przym. дідівський, дідів, дідусів, дідизний

związki frazeologiczne:

etymologia:

zdrobn. od ukr. дід

uwagi:

źródła: