друг

друг (język białoruski)

transliteracja:

drug

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) przyjaciel

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	друг
dopełniacz	дру́га
celownik	дру́гу
biernik	дру́га
narzędnik	дру́гам
miejscownik	дру́гу
wołacz	дру́жа

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) сябар, прыяцель

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. дружба ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

друг (język bułgarski)

transliteracja:

drug

wymowa:

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) inny, drugi

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

друг (język rosyjski)

transliteracja:

drug

wymowa:

​ posłuchaj „друзья” ​

znaczenia:

rzeczownik żywotny, rodzaj męski

(1.1) przyjaciel

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	дру́г	друзья́
dopełniacz	дру́га	друзе́й
celownik	дру́гу	друзья́м
biernik	дру́га	друзе́й
narzędnik	дру́гом	друзья́ми
miejscownik	дру́ге	друзья́х

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) враг

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. подруга ż, дружба ż

czas. дружить, сдружиться

związki frazeologiczne:

друг друга

etymologia:

uwagi:

źródła:

друг (język ukraiński)

transliteracja:

drug

wymowa:

друг zobacz zasady wymowy ukraińskiej

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) przyjaciel, kolega

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	дру́г	дру́зі
dopełniacz	дру́га	дру́зів
celownik	дру́гу, дру́гові	дру́зям
biernik	дру́га	дру́зів
narzędnik	дру́гом	дру́зями
miejscownik	на/у дру́гу, дру́гові	на/у дру́зях
wołacz	дру́же	дру́зі

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. дружок m, дружочок m, другиня ż, дружба m ż, дружність ż, дружище m, дружко m, дружка ż, друженька ż, дружечка ż, дружина ż, дружинонька ż, дружинник m, дружинниця ż

czas. дружити ndk., дружитися ndk., дружкувати ndk.

przym. дружній, дружний, дружненький, дружинний

przysł. дружньо, дружно, дружненько

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: